exciteren

Dutch

Etymology

Borrowed from French exciter.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɛksiˈteːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ex‧ci‧te‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

exciteren

1. (transitive) to excite

Conjugation

Conjugation of exciteren (weak)
infinitive	exciteren
past singular	exciteerde
past participle	geëxciteerd
infinitive	exciteren
gerund	exciteren n
	present tense	past tense
1st person singular	exciteer	exciteerde
2nd person sing. (jij)	exciteert, exciteer2	exciteerde
2nd person sing. (u)	exciteert	exciteerde
2nd person sing. (gij)	exciteert	exciteerde
3rd person singular	exciteert	exciteerde
plural	exciteren	exciteerden
subjunctive sing.1	excitere	exciteerde
subjunctive plur.1	exciteren	exciteerden
imperative sing.	exciteer
imperative plur.1	exciteert
participles	exciterend	geëxciteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• excitatie