ferteele

North Frisian

Verb

ferteele

1. (Mooring) to tell

Conjugation

Mooring conjugation of ferteele

infinitive I	ferteele
infinitive II	tu ferteelen
infinitive III	än ferteel
past participle	ferteeld
imperative	ferteel
	present	past
1st-person singular	ik ferteel	ik ferteeld
2nd-person singular	dü ferteelst	dü ferteeldst
3rd-person singular	hi/jü/et ferteelt	hi/jü/et ferteeld
1st-person dual	wat ferteele	wat ferteelden
2nd-person dual	jat ferteele	jat ferteelden
1st-person plural	we ferteele	we ferteelden
2nd-person plural	jam ferteele	jam ferteelden
3rd-person plural	ja ferteele	ja ferteelden
	perfect	pluperfect
1st-person singular	ik hääw ferteeld	ik häi ferteeld
2nd-person singular	dü hääst ferteeld	dü häist ferteeld
3rd-person singular	hi/jü/et heet ferteeld	hi/jü/et häi ferteeld
1st-person dual	wat hääwe ferteeld	wat häin ferteeld
2nd-person dual	jat hääwe ferteeld	jat häin ferteeld
1st-person plural	we hääwe ferteeld	we häin ferteeld
2nd-person plural	jam hääwe ferteeld	jam häin ferteeld
3rd-person plural	ja hääwe ferteeld	ja häin ferteeld
	future
1st-person singular	ik wård ferteele
2nd-person singular	dü wårst ferteele
3rd-person singular	hi/jü/et wårt ferteele
1st-person dual	wat wårde ferteele
2nd-person dual	jat wårde ferteele
1st-person plural	we wårde ferteele
2nd-person plural	jam wårde ferteele
3rd-person plural	ja wårde ferteele