Latin edit

Etymology edit

Perhaps from Proto-Indo-European *bʰelḱ- (beam, plank).

Pronunciation edit

Verb edit

fulciō (present infinitive fulcīre, perfect active fulsī, supine fultum); fourth conjugation

  1. to prop up, support
    • 29 BCE – 19 BCE, Virgil, Aeneid 4.246–249:
      Iamque volāns apicem et latera ardua cernit
      Atlantis dūrī, caelum quī vertice fulcit,
      Atlantis, cīnctum adsiduē cui nūbibus ātrīs
      pīniferum caput et ventō pulsātur et imbrī.
      And now, flying, he sees the peak and steep sides
      of the tough Atlas, who supports the sky on his head,
      of Atlas, whose pine-bearing head surrounded by dark clouds
      is constantly beaten by wind as well as by rain.
  2. to strengthen, secure, support
    • c. 99 BCE – 55 BCE, Lucretius, De rerum natura 2.1146–1149:
      Omnia dēbet enim cibus integrāre novandō
      et fulcīre cibus, cibus omnia sustentāre—
      nēquīquam, quoniam nec vēnae perpetiuntur
      quod satis est neque quantum opus est nātūra ministrat.
      For food should repair all by renewing
      and strengthen, support everything—
      but to no avail, because neither do veins contain
      enough, nor does nature provide as much as necessary.

Conjugation edit

   Conjugation of fulciō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present fulciō fulcīs fulcit fulcīmus fulcītis fulciunt
imperfect fulciēbam fulciēbās fulciēbat fulciēbāmus fulciēbātis fulciēbant
future fulciam fulciēs fulciet fulciēmus fulciētis fulcient
perfect fulsī fulsistī fulsit fulsimus fulsistis fulsērunt,
fulsēre
pluperfect fulseram fulserās fulserat fulserāmus fulserātis fulserant
future perfect fulserō fulseris fulserit fulserimus fulseritis fulserint
passive present fulcior fulcīris,
fulcīre
fulcītur fulcīmur fulcīminī fulciuntur
imperfect fulciēbar fulciēbāris,
fulciēbāre
fulciēbātur fulciēbāmur fulciēbāminī fulciēbantur
future fulciar fulciēris,
fulciēre
fulciētur fulciēmur fulciēminī fulcientur
perfect fultus + present active indicative of sum
pluperfect fultus + imperfect active indicative of sum
future perfect fultus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present fulciam fulciās fulciat fulciāmus fulciātis fulciant
imperfect fulcīrem fulcīrēs fulcīret fulcīrēmus fulcīrētis fulcīrent
perfect fulserim fulserīs fulserit fulserīmus fulserītis fulserint
pluperfect fulsissem fulsissēs fulsisset fulsissēmus fulsissētis fulsissent
passive present fulciar fulciāris,
fulciāre
fulciātur fulciāmur fulciāminī fulciantur
imperfect fulcīrer fulcīrēris,
fulcīrēre
fulcīrētur fulcīrēmur fulcīrēminī fulcīrentur
perfect fultus + present active subjunctive of sum
pluperfect fultus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present fulcī fulcīte
future fulcītō fulcītō fulcītōte fulciuntō
passive present fulcīre fulcīminī
future fulcītor fulcītor fulciuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives fulcīre fulsisse fultūrum esse fulcīrī fultum esse fultum īrī
participles fulciēns fultūrus fultus fulciendus,
fulciundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
fulciendī fulciendō fulciendum fulciendō fultum fultū

Derived terms edit

Descendants edit

  • Galician: refucir
  • Italian: folcire
  • Latin: *fulcius
    • ? Proto-Albanian: *fujqi
  • Spanish: fulcir

References edit

  • fulcio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • fulcio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • fulcio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette