furgnąć

Polish edit

From furgać +‎ -nąć.

furgnąć pf (imperfective furgać)

(intransitive, dialectal) to fly, to zip [+ po (prepositional) = across what] (to move quickly)
Synonyms: zaiwanić, (imperfective only) zasuwać

Conjugation of furgnąć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		furgnąć
future tense	1^st	furgnę			furgniemy
	2^nd	furgniesz			furgniecie
	3^rd	furgnie			furgną
	impersonal	furgnie się
past tense	1^st	furgnąłem, -(e)m furgnął	furgnęłam, -(e)m furgnęła	furgnęłom, -(e)m furgnęło	furgnęliśmy, -(e)śmy furgnęli	furgnęłyśmy, -(e)śmy furgnęły
	2^nd	furgnąłeś, -(e)ś furgnął	furgnęłaś, -(e)ś furgnęła	furgnęłoś, -(e)ś furgnęło	furgnęliście, -(e)ście furgnęli	furgnęłyście, -(e)ście furgnęły
	3^rd	furgnął	furgnęła	furgnęło	furgnęli	furgnęły
	impersonal	furgnięto
conditional	1^st	furgnąłbym, bym furgnął	furgnęłabym, bym furgnęła	furgnęłobym, bym furgnęło	furgnęlibyśmy, byśmy furgnęli	furgnęłybyśmy, byśmy furgnęły
	2^nd	furgnąłbyś, byś furgnął	furgnęłabyś, byś furgnęła	furgnęłobyś, byś furgnęło	furgnęlibyście, byście furgnęli	furgnęłybyście, byście furgnęły
	3^rd	furgnąłby, by furgnął	furgnęłaby, by furgnęła	furgnęłoby, by furgnęło	furgnęliby, by furgnęli	furgnęłyby, by furgnęły
	impersonal	furgnięto by
imperative	1^st	niech furgnę			furgnijmy
	2^nd	furgnij			furgnijcie
	3^rd	niech furgnie			niech furgną
anterior adverbial participle		furgnąwszy
verbal noun		furgnięcie

adjective

noun

verb