Wiktionary

fylgja

Faroese

edit

Etymology

edit

From Old Norse fylgja, from Proto-Germanic *fulgijaną.

Pronunciation

edit

Noun

edit

fylgja f (genitive singular fylgju, plural fylgjur)

  1. consequence
  2. companionship
  3. kind of guardian angel, guardian spirit, tutelary entity, which was held to follow each person or family and the relationship being affixed or bound at the process or ceremony of naming.

Declension

edit
f1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative fylgja fylgjan fylgjur fylgjurnar
accusative fylgju fylgjuna fylgjur fylgjurnar
dative fylgju fylgjuni fylgjum fylgjunum
genitive fylgju fylgjunnar fylgja fylgjanna

Verb

edit

fylgja (third person singular past indicative fylgdi, third person plural past indicative fylgt, supine fylgt)

  1. to accompany, to follow

Conjugation

edit
Conjugation of fylgja (group v-10)
infinitive fylgja
supine fylgt
present past
first singular fylgi fylgdi
second singular fylgir fylgdi
third singular fylgir fylgdi
plural fylgja fylgdu
participle (a7)1 fylgjandi fylgdur
imperative
singular fylg!
plural fylgið!

1Only the past participle being declined.

Icelandic

edit

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

From Old Norse fylgja, from Proto-Germanic *fulgijaną.

Verb

edit

fylgja (weak verb, third-person singular past indicative fylgdi, supine fylgt)

  1. to accompany, follow
  2. to legally belong with
  3. to come bundled with or be part of the benefits or rights that follow something
  4. to follow, abide by (a rule, law, tradition, etc.)
  5. to follow, agree with, support
Conjugation
edit
fylgja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að fylgja
supine
(sagnbót) 		fylgt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		fylgjandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég fylgi við fylgjum present
(nútíð) 		ég fylgi við fylgjum
þú fylgir þið fylgið þú fylgir þið fylgið
hann, hún, það fylgir þeir, þær, þau fylgja hann, hún, það fylgi þeir, þær, þau fylgi
past
(þátíð) 		ég fylgdi við fylgdum past
(þátíð) 		ég fylgdi við fylgdum
þú fylgdir þið fylgduð þú fylgdir þið fylgduð
hann, hún, það fylgdi þeir, þær, þau fylgdu hann, hún, það fylgdi þeir, þær, þau fylgdu
imperative
(boðháttur) 		fylg (þú) fylgið (þið)
Forms with appended personal pronoun
fylgdu fylgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fylgjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að fylgjast
supine
(sagnbót) 		fylgst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		fylgjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég fylgist við fylgjumst present
(nútíð) 		ég fylgist við fylgjumst
þú fylgist þið fylgist þú fylgist þið fylgist
hann, hún, það fylgist þeir, þær, þau fylgjast hann, hún, það fylgist þeir, þær, þau fylgist
past
(þátíð) 		ég fylgdist við fylgdumst past
(þátíð) 		ég fylgdist við fylgdumst
þú fylgdist þið fylgdust þú fylgdist þið fylgdust
hann, hún, það fylgdist þeir, þær, þau fylgdust hann, hún, það fylgdist þeir, þær, þau fylgdust
imperative
(boðháttur) 		fylgst (þú) fylgist (þið)
Forms with appended personal pronoun
fylgstu fylgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fylgdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		fylgdur fylgd fylgt fylgdir fylgdar fylgd
accusative
(þolfall) 		fylgdan fylgda fylgt fylgda fylgdar fylgd
dative
(þágufall) 		fylgdum fylgdri fylgdu fylgdum fylgdum fylgdum
genitive
(eignarfall) 		fylgds fylgdrar fylgds fylgdra fylgdra fylgdra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		fylgdi fylgda fylgda fylgdu fylgdu fylgdu
accusative
(þolfall) 		fylgda fylgdu fylgda fylgdu fylgdu fylgdu
dative
(þágufall) 		fylgda fylgdu fylgda fylgdu fylgdu fylgdu
genitive
(eignarfall) 		fylgda fylgdu fylgda fylgdu fylgdu fylgdu

Etymology 2

edit

Noun

edit

fylgja f (genitive singular fylgju, nominative plural fylgjur)

  1. (obsolete) company (the act of accompanying, i.e. following, going as someone's companion)
    Synonym: fylgd
  2. placenta
    Synonyms: legkaka, barnsfylgja, fósturfylgja
  3. (folklore) a spirit which follows someone; guardian spirit
  4. (computing, slang) attachment (file sent with an e-mail message)
    Synonyms: viðhengi, fylgiskjal
Declension
edit
Declension of fylgja (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative fylgja fylgjan fylgjur fylgjurnar
accusative fylgju fylgjuna fylgjur fylgjurnar
dative fylgju fylgjunni fylgjum fylgjunum
genitive fylgju fylgjunnar fylgna fylgnanna

Norwegian Nynorsk

edit

Alternative forms

edit
Dialectal forms

Etymology

edit

From Old Norse fylgja. Akin to English follow.

Pronunciation

edit

Verb

edit

fylgja (present tense fylgjer, past tense fylgde, past participle fylgt/fylgd, passive infinitive fylgjast, present participle fylgjande, imperative fylg)

  1. to follow

References

edit

Old Norse

edit
 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Etymology 1

edit

From the below verb (Etymology 2). This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Noun

edit

fylgja f

  1. companionship
  2. (Norse mythology) kind of guardian angel, guardian spirit, tutelary entity, which was held to follow each person or family and the relationship being affixed or bound at the process or ceremony of naming
Declension
edit
Declension of fylgja (weak jōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative fylgja fylgjan fylgjur fylgjurnar
accusative fylgju fylgjuna fylgjur fylgjurnar
dative fylgju fylgjunni fylgjum fylgjunum
genitive fylgju fylgjunnar fylgna fylgnanna

Etymology 2

edit

From Proto-Germanic *fulgijaną (“to follow”).

Alternative forms

edit

Verb

edit

fylgja

  2. to accompany, to follow
Conjugation
edit
Conjugation of fylgja — active (weak class 1)
infinitive fylgja
present participle fylgjandi
past participle fylgðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular fylgi fylgða fylgja fylgða
2nd person singular fylgir fylgðir fylgir fylgðir
3rd person singular fylgir fylgði fylgi fylgði
1st person plural fylgjum fylgðum fylgim fylgðim
2nd person plural fylgið fylgðuð fylgið fylgðið
3rd person plural fylgja fylgðu fylgi fylgði
imperative present
2nd person singular fylg, fylgi
1st person plural fylgjum
2nd person plural fylgið
Conjugation of fylgja — mediopassive (weak class 1)
infinitive fylgjask
present participle fylgjandisk
past participle fylgzk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular fylgjumk fylgðumk fylgjumk fylgðumk
2nd person singular fylgisk fylgðisk fylgisk fylgðisk
3rd person singular fylgisk fylgðisk fylgisk fylgðisk
1st person plural fylgjumsk fylgðumsk fylgimsk fylgðimsk
2nd person plural fylgizk fylgðuzk fylgizk fylgðizk
3rd person plural fylgjask fylgðusk fylgisk fylgðisk
imperative present
2nd person singular fylgsk, fylgisk
1st person plural fylgjumsk
2nd person plural fylgizk
Descendants
edit

Further reading

edit
  • Zoëga, Geir T. (1910) “fylgja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=fylgja&oldid=83807214"