geheugen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈɦøːɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ge‧heu‧gen
• Rhymes: -øːɣən

Etymology 1

From Middle Dutch gehuegen, from Old Dutch *gihuggen, from Proto-Germanic *gahugjaną. Equivalent to ge- +‎ heugen.

Verb

geheugen

1. (intransitive, obsolete) to remember, to recall

Conjugation

Conjugation of geheugen (weak, prefixed)
infinitive	geheugen
past singular	geheugde
past participle	geheugd
infinitive	geheugen
gerund	geheugen n
	present tense	past tense
1st person singular	geheug	geheugde
2nd person sing. (jij)	geheugt, geheug2	geheugde
2nd person sing. (u)	geheugt	geheugde
2nd person sing. (gij)	geheugt	geheugde
3rd person singular	geheugt	geheugde
plural	geheugen	geheugden
subjunctive sing.1	geheuge	geheugde
subjunctive plur.1	geheugen	geheugden
imperative sing.	geheug
imperative plur.1	geheugt
participles	geheugend	geheugd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

Gerund of the verb geheugen.

Noun

geheugen n (plural geheugens, diminutive geheugentje n)

1. memory (ability to remember)
2. (computing) memory

Derived terms

• fotografisch geheugen

Descendants

• Afrikaans: geheue