gehoorzaam
Dutch edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
From Middle Dutch gehoorsaem, from Old Dutch *gihōrsam, from Proto-West Germanic *gahauʀisam. Equivalent to gehoor + -zaam.
Adjective edit
gehoorzaam (comparative gehoorzamer, superlative gehoorzaamst)
- obedient
- De hond is heel gehoorzaam en luistert altijd naar zijn baas. ― The dog is very obedient and always listens to its owner.
- Kinderen zijn niet altijd gehoorzaam aan hun ouders. ― Children are not always obedient to their parents.
- Van alle leerlingen is zij de gehoorzaamste. ― Of all the students, she is the most obedient.
Inflection edit
Inflection of gehoorzaam | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | gehoorzaam | |||
inflected | gehoorzame | |||
comparative | gehoorzamer | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | gehoorzaam | gehoorzamer | het gehoorzaamst het gehoorzaamste | |
indefinite | m./f. sing. | gehoorzame | gehoorzamere | gehoorzaamste |
n. sing. | gehoorzaam | gehoorzamer | gehoorzaamste | |
plural | gehoorzame | gehoorzamere | gehoorzaamste | |
definite | gehoorzame | gehoorzamere | gehoorzaamste | |
partitive | gehoorzaams | gehoorzamers | — |
Antonyms edit
Derived terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: gehoorsaam
- Negerhollands: gehoorsaam
- → West Frisian: gehoarsum
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb edit
gehoorzaam
- inflection of gehoorzamen: