See also: geminó and geminò

Catalan

edit

Verb

edit

gemino

  1. first-person singular present indicative of geminar

Italian

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈd͡ʒɛ.mi.no/
  • Rhymes: -ɛmino
  • Hyphenation: gè‧mi‧no

Etymology 1

edit

Borrowed from Latin geminus.

Adjective

edit

gemino (feminine gemina, masculine plural gemini, feminine plural gemine)

  1. (relational, literary) twin; geminate
edit

Noun

edit

gemino m (plural gemini)

  1. (genetics) tetrad, bivalent pair

Etymology 2

edit

Verb

edit

gemino

  1. first-person singular present indicative of geminare

Further reading

edit
  • gemino in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Anagrams

edit

Latin

edit

Etymology

edit

From geminus (twin).

Pronunciation

edit

Adjective

edit

geminō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of geminus

Verb

edit

geminō (present infinitive gemināre, perfect active gemināvī, supine geminātum); first conjugation

  1. to double
  2. to repeat, do again
  3. to pair, join, unite

Conjugation

edit
   Conjugation of geminō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present geminō geminās geminat gemināmus geminātis geminant
imperfect geminābam geminābās geminābat geminābāmus geminābātis geminābant
future geminābō geminābis geminābit geminābimus geminābitis geminābunt
perfect gemināvī gemināvistī gemināvit gemināvimus gemināvistis gemināvērunt,
gemināvēre
pluperfect gemināveram gemināverās gemināverat gemināverāmus gemināverātis gemināverant
future perfect gemināverō gemināveris gemināverit gemināverimus gemināveritis gemināverint
passive present geminor gemināris,
gemināre
geminātur gemināmur gemināminī geminantur
imperfect geminābar geminābāris,
geminābāre
geminābātur geminābāmur geminābāminī geminābantur
future geminābor gemināberis,
geminābere
geminābitur geminābimur geminābiminī geminābuntur
perfect geminātus + present active indicative of sum
pluperfect geminātus + imperfect active indicative of sum
future perfect geminātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present geminem geminēs geminet geminēmus geminētis geminent
imperfect geminārem geminārēs gemināret geminārēmus geminārētis geminārent
perfect gemināverim gemināverīs gemināverit gemināverīmus gemināverītis gemināverint
pluperfect gemināvissem gemināvissēs gemināvisset gemināvissēmus gemināvissētis gemināvissent
passive present geminer geminēris,
geminēre
geminētur geminēmur geminēminī geminentur
imperfect geminārer geminārēris,
geminārēre
geminārētur geminārēmur geminārēminī geminārentur
perfect geminātus + present active subjunctive of sum
pluperfect geminātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present geminā gemināte
future geminātō geminātō geminātōte geminantō
passive present gemināre gemināminī
future geminātor geminātor geminantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives gemināre gemināvisse geminātūrum esse geminārī geminātum esse geminātum īrī
participles gemināns geminātūrus geminātus geminandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
geminandī geminandō geminandum geminandō geminātum geminātū

Derived terms

edit
edit

Descendants

edit
  • English: geminate
  • French: géminer
  • Italian: geminare
  • Portuguese: geminar
  • Romanian: gemăna
  • Spanish: geminar

References

edit
  • gemino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • gemino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • gemino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Spanish

edit

Verb

edit

gemino

  1. first-person singular present indicative of geminar