Latin edit

Etymology edit

From genius (guardian spirit of a person) +‎ -ālis.

Pronunciation edit

Adjective edit

geniālis (neuter geniāle, adverb geniāliter); third-declension two-termination adjective

  1. Of or pertaining to marriage; nuptial, genial.
  2. Of or pertaining to birth or generation.
  3. Of, pertaining or involving enjoyment or festivities; jovial, festive, genial.

Declension edit

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative geniālis geniāle geniālēs geniālia
Genitive geniālis geniālium
Dative geniālī geniālibus
Accusative geniālem geniāle geniālēs
geniālīs
geniālia
Ablative geniālī geniālibus
Vocative geniālis geniāle geniālēs geniālia

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

References edit

  • genialis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • genialis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • genialis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • genialis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.