See also: germánium and Germanium

English edit

Chemical element
Ge
Previous: gallium (Ga)
Next: arsenic (As)

Etymology edit

From Latin Germānia (Germany) + -ium.

Pronunciation edit

  • (US) enPR: jûrmā'nēəm, IPA(key): /d͡ʒɚˈmeɪni.əm/
  • (file)
  • Rhymes: -eɪniəm

Noun edit

germanium (countable and uncountable, plural germaniums)

 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia
  1. A nonmetallic chemical element (symbol Ge) with an atomic number of 32: a lustrous, hard-brittle, grayish-white metalloid in the carbon group.
    • 1959 March, “Talking of Trains: New B.R. locomotive orders”, in Trains Illustrated, page 118:
      This equipment, which includes transformers, germanium rectifiers and smoothing apparatus, has been designed to allow the existing electric multiple-unit traction motors to operate on rectified alternating current.
    • 1970, James W[alter] Mayer, Lennart Eriksson, John A[rthur] Davies, “General Features of Ion Implantation”, in Ion Implantation in Semiconductors: Silicon and Germanium, New York, N.Y.: Academic Press, →OCLC, page 5:
      The isolated disordered regions and the amorphous layer have widely different anneal behavior. In the case of germanium and silicon, the isolated disordered regions anneal at moderate temperatures of approximately 200° and 300° C, respectively. The amorphous layers also anneal in a characteristic fashion, but at appreciably higher temperatures, i.e., at approximately 600° C in silicon and 400° C in germanium.
  2. (countable) An atom of this element.

Derived terms edit

Related terms edit

Translations edit

See also edit

Afrikaans edit

Chemical element
Ge
Previous: gallium (Ga)
Next: arseen (As)

Pronunciation edit

Noun edit

germanium (uncountable)

  1. germanium

Czech edit

Chemical element
Ge
Previous: galium (Ga)
Next: arsen (As)

Pronunciation edit

Noun edit

germanium n

  1. germanium (nonmetallic chemical element with an atomic number of 32)

Declension edit

Danish edit

Noun edit

germanium n (singular definite germaniummet, not used in plural form)

  1. germanium
    • 2006, Bogen Om Grundstofferne, Gyldendal Uddannelse, →ISBN, page 74:
      Germanium er en såkaldt halvleder.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1886, Tidsskrift for physik og chemi samt disse videnskabers anvendelse:
      Nærmere Undersøgelser have imidlertid viist, at Germanium er tetravalent, ...
      (please add an English translation of this quotation)
    • 2004, IT-ord 2005, Libris Media A/S, →ISBN, page 64:
      Silicium og germanium er de to vigtigste halvledende materialer.
      (please add an English translation of this quotation)

Dutch edit

 
Dutch Wikipedia has an article on:
Wikipedia nl
Chemical element
Ge
Previous: gallium (Ga)
Next: arseen (As)

Etymology edit

Borrowed from German Germanium.

Pronunciation edit

Noun edit

germanium n (uncountable)

  1. germanium (chemical element) [from 1886]

Finnish edit

 
Finnish Wikipedia has an article on:
Wikipedia fi

Etymology edit

Internationalism (see English germanium).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈɡermɑnium/, [ˈɡe̞rmɑ̝ˌnium]
  • Rhymes: -ium
  • Syllabification(key): ger‧ma‧ni‧um

Noun edit

germanium

  1. germanium

Declension edit

Inflection of germanium (Kotus type 5/risti, no gradation)
nominative germanium germaniumit
genitive germaniumin germaniumien
partitive germaniumia germaniumeja
illative germaniumiin germaniumeihin
singular plural
nominative germanium germaniumit
accusative nom. germanium germaniumit
gen. germaniumin
genitive germaniumin germaniumien
partitive germaniumia germaniumeja
inessive germaniumissa germaniumeissa
elative germaniumista germaniumeista
illative germaniumiin germaniumeihin
adessive germaniumilla germaniumeilla
ablative germaniumilta germaniumeilta
allative germaniumille germaniumeille
essive germaniumina germaniumeina
translative germaniumiksi germaniumeiksi
abessive germaniumitta germaniumeitta
instructive germaniumein
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of germanium (Kotus type 5/risti, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative germaniumini germaniumini
accusative nom. germaniumini germaniumini
gen. germaniumini
genitive germaniumini germaniumieni
partitive germaniumiani germaniumejani
inessive germaniumissani germaniumeissani
elative germaniumistani germaniumeistani
illative germaniumiini germaniumeihini
adessive germaniumillani germaniumeillani
ablative germaniumiltani germaniumeiltani
allative germaniumilleni germaniumeilleni
essive germaniuminani germaniumeinani
translative germaniumikseni germaniumeikseni
abessive germaniumittani germaniumeittani
instructive
comitative germaniumeineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative germaniumisi germaniumisi
accusative nom. germaniumisi germaniumisi
gen. germaniumisi
genitive germaniumisi germaniumiesi
partitive germaniumiasi germaniumejasi
inessive germaniumissasi germaniumeissasi
elative germaniumistasi germaniumeistasi
illative germaniumiisi germaniumeihisi
adessive germaniumillasi germaniumeillasi
ablative germaniumiltasi germaniumeiltasi
allative germaniumillesi germaniumeillesi
essive germaniuminasi germaniumeinasi
translative germaniumiksesi germaniumeiksesi
abessive germaniumittasi germaniumeittasi
instructive
comitative germaniumeinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative germaniumimme germaniumimme
accusative nom. germaniumimme germaniumimme
gen. germaniumimme
genitive germaniumimme germaniumiemme
partitive germaniumiamme germaniumejamme
inessive germaniumissamme germaniumeissamme
elative germaniumistamme germaniumeistamme
illative germaniumiimme germaniumeihimme
adessive germaniumillamme germaniumeillamme
ablative germaniumiltamme germaniumeiltamme
allative germaniumillemme germaniumeillemme
essive germaniuminamme germaniumeinamme
translative germaniumiksemme germaniumeiksemme
abessive germaniumittamme germaniumeittamme
instructive
comitative germaniumeinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative germaniuminne germaniuminne
accusative nom. germaniuminne germaniuminne
gen. germaniuminne
genitive germaniuminne germaniumienne
partitive germaniumianne germaniumejanne
inessive germaniumissanne germaniumeissanne
elative germaniumistanne germaniumeistanne
illative germaniumiinne germaniumeihinne
adessive germaniumillanne germaniumeillanne
ablative germaniumiltanne germaniumeiltanne
allative germaniumillenne germaniumeillenne
essive germaniuminanne germaniumeinanne
translative germaniumiksenne germaniumeiksenne
abessive germaniumittanne germaniumeittanne
instructive
comitative germaniumeinenne
third-person possessor
singular plural
nominative germaniuminsa germaniuminsa
accusative nom. germaniuminsa germaniuminsa
gen. germaniuminsa
genitive germaniuminsa germaniumiensa
partitive germaniumiaan
germaniumiansa
germaniumejaan
germaniumejansa
inessive germaniumissaan
germaniumissansa
germaniumeissaan
germaniumeissansa
elative germaniumistaan
germaniumistansa
germaniumeistaan
germaniumeistansa
illative germaniumiinsa germaniumeihinsa
adessive germaniumillaan
germaniumillansa
germaniumeillaan
germaniumeillansa
ablative germaniumiltaan
germaniumiltansa
germaniumeiltaan
germaniumeiltansa
allative germaniumilleen
germaniumillensa
germaniumeilleen
germaniumeillensa
essive germaniuminaan
germaniuminansa
germaniumeinaan
germaniumeinansa
translative germaniumikseen
germaniumiksensa
germaniumeikseen
germaniumeiksensa
abessive germaniumittaan
germaniumittansa
germaniumeittaan
germaniumeittansa
instructive
comitative germaniumeineen
germaniumeinensa

Derived terms edit

compounds

French edit

 
French Wikipedia has an article on:
Wikipedia fr

Pronunciation edit

Noun edit

germanium m (uncountable)

  1. germanium

Further reading edit

Latin edit

 
Latin Wikipedia has an article on:
Wikipedia la
Chemical element
Ge
Previous: gallium (Ga)
Next: arsenicum (As)

Pronunciation edit

Noun edit

germānium n (genitive germāniī); second declension

  1. germanium

Declension edit

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative germānium germānia
Genitive germāniī germāniōrum
Dative germāniō germāniīs
Accusative germānium germānia
Ablative germāniō germāniīs
Vocative germānium germānia

References edit

  • germanium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) eastern, western Germany: Germania quae or Germaniae ea pars quae, ad orientem, occidentem vergit

Limburgish edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): [ʝɛʁˈmaː˨ɲɔ˧m]

Noun edit

germanium n

  1. (uncountable) germanium
  2. A part of germanium

Malay edit

 
Malay Wikipedia has an article on:
Wikipedia ms
Chemical element
Ge
Previous: galium (Ga)
Next: arsenik (As)

Etymology edit

From English germanium, from Latin Germānia + -ium.

Pronunciation edit

  • IPA(key): [ɡə(r)maniom], [ɡə(r)maniəm], [d͡ʒə(r)maniəm]
  • Rhymes: -iom, -jom, -om

Noun edit

germanium

  1. germanium (chemical element)

Swedish edit

 
Swedish Wikipedia has an article on:
Wikipedia sv
Chemical element
Ge
Previous: gallium (Ga)
Next: arsenik (As)

Pronunciation edit

Noun edit

germanium n (uncountable)

  1. germanium

Declension edit

Declension of germanium 
Uncountable
Indefinite Definite
Nominative germanium germaniumet
Genitive germaniums germaniumets