geslacht

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈslɑxt/

• audio

  (file)

Etymology 1

From Middle Dutch geslachte, from slachte, from Old Dutch slahta, from Proto-Germanic *slahtō, compare German Geschlecht (“gender, kind, lineage”).

Noun

geslacht n (plural geslachten)

1. sex

   Synonym: sekse

2. gender

   Synonym: gender

3. (grammar) grammatical gender

   Synonym: genus

4. lineage

   Zij kwam uit het oudste geslacht van de Brabantse adel.

   She came from the eldest dynasty of Brabantian peerage.

   Synonyms: afstamming, dynastie, huis, lijn

5. generation

   Roofbouw benadeelt volgende geslachten.

   Destructive overexploitation puts future generations at a disadvantage.

6. (biology, taxonomy) genus

   Synonym: genus

Derived terms

• geslachtsgemeenschap
• geslachtsidentiteit
• nageslacht

Related terms

• sekse
• gender

Descendants

• Negerhollands: geslagt

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

geslacht

1. past participle of slachten

Inflection

Inflection of geslacht
uninflected	geslacht
inflected	geslachte
		positive
predicative/adverbial		geslacht
indefinite	m./f. sing.	geslachte
	n. sing.	geslacht
	plural	geslachte
definite		geslachte
partitive		geslachts

West Frisian

Etymology

Borrowed from Dutch geslacht.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡəˈslaxt/

Noun

geslacht n (plural geslachten)

1. lineage
2. genus
3. sex
4. sex organ
5. grammatical gender

Derived terms

• geslachtsryp

Further reading

• “geslacht”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011