geslacht

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈslɑxt/

• Audio:

  (file)

Etymology 1

From Middle Dutch geslachte, from slachte, from Old Dutch slahta, from Proto-Germanic *slahtō, related to *slahaną (“to hit, strike”), compare German Geschlecht (“gender, kind, lineage”).

Noun

geslacht n (plural geslachten)

1. sex

   Synonym: sekse

2. gender

   Synonym: gender

3. (grammar) grammatical gender

   Synonym: genus

4. lineage

   Synonyms: afstamming, dynastie, huis, lijn

   Zij kwam uit het oudste geslacht van de Brabantse adel.

   She came from the eldest dynasty of Brabantian peerage.

5. generation

   Roofbouw benadeelt volgende geslachten.

   Destructive overexploitation puts future generations at a disadvantage.

6. (biology, taxonomy) genus

   Synonym: genus

   Hypernyms: familie, geslachtengroep

   Hyponyms: soort, ondergeslacht

Derived terms

• geslachtsgemeenschap
• geslachtsidentiteit
• nageslacht

Related terms

• sekse
• gender

Descendants

• Afrikaans: geslag
• Negerhollands: geslagt

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

geslacht

1. past participle of slachten

Inflection

Declension of geslacht
uninflected	geslacht
inflected	geslachte
		positive
predicative/adverbial		geslacht
indefinite	m./f. sing.	geslachte
	n. sing.	geslacht
	plural	geslachte
definite		geslachte
partitive		geslachts

West Frisian

Etymology

Borrowed from Dutch geslacht.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡəˈslaxt/

Noun

geslacht n (plural geslachten)

1. lineage
2. genus
3. sex
4. sex organ
5. grammatical gender

Derived terms

• geslachtsryp

Further reading

• “geslacht”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011