slachten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch slachten, from Old Dutch *slahton, from Proto-Germanic *slahtōną, related to *slahaną (“to hit, strike”). Cognate with German schlachten.

"Het geslachte varken",
Hendrick ten Oever, c. 1670.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈslɑxtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɑxtən

Verb

slachten

1. (transitive) to slaughter

Conjugation

Conjugation of slachten (weak)
infinitive	slachten
past singular	slachtte
past participle	geslacht
infinitive	slachten
gerund	slachten n
	present tense	past tense
1st person singular	slacht	slachtte
2nd person sing. (jij)	slacht	slachtte
2nd person sing. (u)	slacht	slachtte
2nd person sing. (gij)	slacht	slachtte
3rd person singular	slacht	slachtte
plural	slachten	slachtten
subjunctive sing.1	slachte	slachtte
subjunctive plur.1	slachten	slachtten
imperative sing.	slacht
imperative plur.1	slacht
participles	slachtend	geslacht
1) Archaic.

Derived terms

• afslachten
• de kip met de gouden eieren slachten
• slachter
• slachthuis
• slachting
• slachtoffer
• slachttand
• slachtvee
• slachtveld

 

Related terms

• slacht

 

Descendants

• Afrikaans: slag
• Negerhollands: slacht, slaa, slagt

Middle Dutch

Etymology 1

From Old Dutch *slahton, from Proto-Germanic *slahtōną, related to *slahaną (“to hit, strike”). Cognate with German schlachten.

Verb

slachten

1. to slaughter, to kill

   Synonym: slâen

Inflection

Weak
Infinitive	slachten
3rd sg. past	—
3rd pl. past	—
Past participle	—
Infinitive	slachten
In genitive	slachtens
In dative	slachtene
Indicative	Present	Past
1st singular	slachte	—
2nd singular	slachts, slachtes	—
3rd singular	slacht, slachtet	—
1st plural	slachten	—
2nd plural	slacht, slachtet	—
3rd plural	slachten	—
Subjunctive	Present	Past
1st singular	slachte	—
2nd singular	slachts, slachtes	—
3rd singular	slachte	—
1st plural	slachten	—
2nd plural	slacht, slachtet	—
3rd plural	slachten	—
Imperative	Present
Singular	slacht, slachte
Plural	slacht, slachtet
	Present	Past
Participle	slachtende	—

Descendants

• Dutch: slachten
• Limburgish: slechte

Etymology 2

Related with gheslachte (“family, generation”). Ultimately from the same source as Etymology 1 above ("to hit, beat, kill"), but the sense development is unclear. In Old High German there was the phrase nah den fordoron slahan (literally “to hit the forefathers”).

Verb

slachten

1. to resemble, to look like (with dative or na)

Inflection

Weak
Infinitive	slachten
3rd sg. past	—
3rd pl. past	—
Past participle	—
Infinitive	slachten
In genitive	slachtens
In dative	slachtene
Indicative	Present	Past
1st singular	slachte	—
2nd singular	slachts, slachtes	—
3rd singular	slacht, slachtet	—
1st plural	slachten	—
2nd plural	slacht, slachtet	—
3rd plural	slachten	—
Subjunctive	Present	Past
1st singular	slachte	—
2nd singular	slachts, slachtes	—
3rd singular	slachte	—
1st plural	slachten	—
2nd plural	slacht, slachtet	—
3rd plural	slachten	—
Imperative	Present
Singular	slacht, slachte
Plural	slacht, slachtet
	Present	Past
Participle	slachtende	—

References

• J. Vercoullie (1925), Beknopt etymologisch woordenboek der Nederlandsche taal, Den Haag / Gent

Further reading

• “slachten”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “slachten”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN