grípa

See also: gripa and gripă

Icelandic edit

From Old Norse grípa, from Proto-Germanic *grīpaną, from Proto-Indo-European *gʰreyb- (“to grasp, grab”). Cognate with Norwegian gripe, Swedish gripa, Danish gribe, English gripe, Dutch grijpen, German greifen.

grípa (strong verb, third-person singular past indicative greip, third-person plural past indicative gripu, supine gripið)

to catch an object
að grípa bolta ― to catch a ball (that has been thrown)

að grípa á lofti ― to catch an object before it touches the ground
to grab, clasp, grip, grasp
Gríptu í höndina mína. ― Grab my hand!

Hann greip tækifærið. ― He seized the opportunity.
to catch someone in the act
grípa einhvern glóðvolgan ― catch someone red-handed
to arrest someone
to grasp (understand)

grípa — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að grípa
supine (sagnbót)		gripið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		grípandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég gríp	við grípum	present (nútíð)	ég grípi	við grípum
	þú grípur	þið grípið		þú grípir	þið grípið
	hann, hún, það grípur	þeir, þær, þau grípa		hann, hún, það grípi	þeir, þær, þau grípi

past (þátíð)	ég greip	við gripum	past (þátíð)	ég gripi	við gripum
	þú greipst	þið gripuð		þú gripir	þið gripuð
	hann, hún, það greip	þeir, þær, þau gripu		hann, hún, það gripi	þeir, þær, þau gripu

imperative (boðháttur)	gríp (þú)	grípið (þið)
	gríptu	grípiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

grípast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að grípast
supine (sagnbót)		gripist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		grípandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég grípst	við grípumst	present (nútíð)	ég grípist	við grípumst
	þú grípst	þið grípist		þú grípist	þið grípist
	hann, hún, það grípst	þeir, þær, þau grípast		hann, hún, það grípist	þeir, þær, þau grípist

past (þátíð)	ég greipst	við gripumst	past (þátíð)	ég gripist	við gripumst
	þú greipst	þið gripust		þú gripist	þið gripust
	hann, hún, það greipst	þeir, þær, þau gripust		hann, hún, það gripist	þeir, þær, þau gripust

imperative (boðháttur)	grípst (þú)	grípist (þið)
	grípstu	grípisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

gripinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	gripinn	gripin	gripið	gripnir	gripnar	gripin
accusative (þolfall)	gripinn	gripna	gripið	gripna	gripnar	gripin
dative (þágufall)	gripnum	gripinni	gripnu	gripnum	gripnum	gripnum
genitive (eignarfall)	gripins	gripinnar	gripins	gripinna	gripinna	gripinna

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	gripni	gripna	gripna	gripnu	gripnu	gripnu
accusative (þolfall)	gripna	gripnu	gripna	gripnu	gripnu	gripnu
dative (þágufall)	gripna	gripnu	gripna	gripnu	gripnu	gripnu
genitive (eignarfall)	gripna	gripnu	gripna	gripnu	gripnu	gripnu

Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

grípa (singular past indicative greip, plural past indicative gripu, past participle gripinn)

Conjugation of grípa — active (strong class 1)

Conjugation of grípa — mediopassive (strong class 1)