herbewapenen

Dutch

Etymology

From her +‎ bewapenen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦɛr.bəˌʋaː.pə.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: her‧be‧wa‧pe‧nen

Verb

herbewapenen

1. (transitive) to rearm

Conjugation

Conjugation of herbewapenen (weak, prefixed)
infinitive	herbewapenen
past singular	herbewapende
past participle	herbewapend
infinitive	herbewapenen
gerund	herbewapenen n
	present tense	past tense
1st person singular	herbewapen	herbewapende
2nd person sing. (jij)	herbewapent, herbewapen2	herbewapende
2nd person sing. (u)	herbewapent	herbewapende
2nd person sing. (gij)	herbewapent	herbewapende
3rd person singular	herbewapent	herbewapende
plural	herbewapenen	herbewapenden
subjunctive sing.1	herbewapene	herbewapende
subjunctive plur.1	herbewapenen	herbewapenden
imperative sing.	herbewapen
imperative plur.1	herbewapent
participles	herbewapenend	herbewapend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• herbewapening