Dutch

edit

Etymology

edit

From be- +‎ wapenen.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /bəˈʋaː.pə.nə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧wa‧pe‧nen

Verb

edit

bewapenen

  1. (transitive) to arm (to supply with weapons)

Inflection

edit
Conjugation of bewapenen (weak, prefixed)
infinitive bewapenen
past singular bewapende
past participle bewapend
infinitive bewapenen
gerund bewapenen n
present tense past tense
1st person singular bewapen bewapende
2nd person sing. (jij) bewapent, bewapen2 bewapende
2nd person sing. (u) bewapent bewapende
2nd person sing. (gij) bewapent bewapende
3rd person singular bewapent bewapende
plural bewapenen bewapenden
subjunctive sing.1 bewapene bewapende
subjunctive plur.1 bewapenen bewapenden
imperative sing. bewapen
imperative plur.1 bewapent
participles bewapenend bewapend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

edit