iç

See also: Appendix:Variations of "ic"

Contents

Crimean TatarEdit

Etymology 1Edit

From Old Turkic iç‏, from Proto-Turkic.

NounEdit

iç

1. inside, interior part of something

Etymology 2Edit

Borrowing from Persian هیچ‏ (hič).

AdverbEdit

iç

1. any, no, none, nothing

   İç kimse körmedim ― I haven't seen anybody; I've seen nobody

2. at all

   Bunı iç de istemeyim ― I don't want this at all.

Usage notesEdit

• Colloquial form: eş

---

TurkishEdit

PronunciationEdit

• IPA^(key): [it͡ʃ]

Etymology 1Edit

From Old Turkic iç, from Proto-Turkic.

NounEdit

iç (definite accusative içi, plural içler)

1. inside, interior part of something

DeclensionEdit

declension of iç

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	iç	içler
definite accusative (belirtme)	içi	içleri
dative (yönelme)	içe	içlere
locative (bulunma)	içte	içlerde
ablative (ayrılma)	içten	içlerden
genitive (tamlayan)	için	içlerin

possessive forms of iç

benim (my)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	içim	içlerim
definite accusative (belirtme)	içimi	içlerimi
dative (yönelme)	içime	içlerime
locative (bulunma)	içimde	içlerimde
ablative (çıkma)	içimden	içlerimden
genitive (tamlayan)	içimin	içlerimin
senin (your)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	için	içlerin
definite accusative (belirtme)	içini	içlerini
dative (yönelme)	içine	içlerine
locative (bulunma)	içinde	içlerinde
ablative (çıkma)	içinden	içlerinden
genitive (tamlayan)	içinin	içlerinin
onun (her/his/its)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	içi	içleri
definite accusative (belirtme)	içini	içlerini
dative (yönelme)	içine	içlerine
locative (bulunma)	içinde	içlerinde
ablative (çıkma)	içinden	içlerinden
genitive (tamlayan)	içinin	içlerinin
bizim (our)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	içimiz	içlerimiz
definite accusative (belirtme)	içimizi	içlerimizi
dative (yönelme)	içimize	içlerimize
locative (bulunma)	içimizde	içlerimizde
ablative (çıkma)	içimizden	içlerimizden
genitive (tamlayan)	içimizin	içlerimizin
sizin (your)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	içiniz	içleriniz
definite accusative (belirtme)	içinizi	içlerinizi
dative (yönelme)	içinize	içlerinize
locative (bulunma)	içinizde	içlerinizde
ablative (çıkma)	içinizden	içlerinizden
genitive (tamlayan)	içinizin	içlerinizin
onların (their)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	içleri	içleri
definite accusative (belirtme)	içlerini	içlerini
dative (yönelme)	içlerine	içlerine
locative (bulunma)	içlerinde	içlerinde
ablative (çıkma)	içlerinden	içlerinden
genitive (tamlayan)	içlerinin	içlerinin

AntonymsEdit

• dış

Etymology 2Edit

VerbEdit

iç

1. second-person singular imperative of içmek