ijken

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Etymology 1

From Middle Dutch īken, from Latin aequō. Compare German eichen.

Verb

ijken

1. to gauge (weights or sizes to ensure they meet the standards)
2. to calibrate

Conjugation

Conjugation of ijken (weak)
infinitive	ijken
past singular	ijkte
past participle	geijkt
infinitive	ijken
gerund	ijken n
	present tense	past tense
1st person singular	ijk	ijkte
2nd person sing. (jij)	ijkt, ijk2	ijkte
2nd person sing. (u)	ijkt	ijkte
2nd person sing. (gij)	ijkt	ijkte
3rd person singular	ijkt	ijkte
plural	ijken	ijkten
subjunctive sing.1	ijke	ijkte
subjunctive plur.1	ijken	ijkten
imperative sing.	ijk
imperative plur.1	ijkt
participles	ijkend	geijkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• herijken
• ijk
• ijkbaar

 

Descendants

• Afrikaans: yk

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

ijken

1. plural of ijk