inaequidens
Latin
editEtymology
editFrom in- + aequus + -i- + dēns.
Adjective
editinaequidēns (genitive inaequidentis); third-declension one-termination adjective
Usage notes
edit- Used exclusively as a taxonomic epithet and thus normally in the nominative singular; other inflections may be theoretical or rarely found.
Declension
editThird-declension one-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | inaequidēns | inaequidentēs | inaequidentia | ||
Genitive | inaequidentis | inaequidentium | |||
Dative | inaequidentī | inaequidentibus | |||
Accusative | inaequidentem | inaequidēns | inaequidentēs | inaequidentia | |
Ablative | inaequidentī | inaequidentibus | |||
Vocative | inaequidēns | inaequidentēs | inaequidentia |