Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From in- +‎ auris (ear) +‎ -iō, a calque of Ancient Greek ἐνωτίζομαι (enōtízomai), from ἐν- (en-) +‎ οὖς (oûs, ear) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation edit

Verb edit

inaurior (present infinitive inaurīrī, perfect active inaurītus sum); fourth conjugation, deponent (Late Latin)

  1. to hear
    Synonyms: exaudiō, auscultō
    • Liber psalmorum ex codice Casiniensi 557o 38.13:
      [...] inaurīre etiam flētum meum. (Vulgata=auribus percipe lacrimās meās.)
    • Liber psalmorum ex codice Casiniensi 557o 48.2:
      Audīte haec, omnēs gentēs; inaurīminī omnēs habitantēs orbem terrārum. (Vulgata=audīte haec, omnēs gentēs; auribus percipite, omnēs quī habitātis orbem.)
  2. (active voice, + accusative) to give hearing to, to cause to hear
    • c. 250 CEc. 325 CE, Lactantius, Epitome divinarum institutionum 40.2:
      [...] (Chrīstus) dēbilēs resānābat, claudōs ad gressum ērigēbat, caecīs vīsum restituēbat, mūtīs ēloquium dabat, surdōs inaurībat [...]

Conjugation edit

   Conjugation of inaurior (fourth conjugation, deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present inaurior inaurīris,
inaurīre
inaurītur inaurīmur inaurīminī inauriuntur
imperfect inauriēbar inauriēbāris,
inauriēbāre
inauriēbātur inauriēbāmur inauriēbāminī inauriēbantur
future inauriar inauriēris,
inauriēre
inauriētur inauriēmur inauriēminī inaurientur
perfect inaurītus + present active indicative of sum
pluperfect inaurītus + imperfect active indicative of sum
future perfect inaurītus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present inauriar inauriāris,
inauriāre
inauriātur inauriāmur inauriāminī inauriantur
imperfect inaurīrer inaurīrēris,
inaurīrēre
inaurīrētur inaurīrēmur inaurīrēminī inaurīrentur
perfect inaurītus + present active subjunctive of sum
pluperfect inaurītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present inaurīre inaurīminī
future inaurītor inaurītor inauriuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives inaurīrī inaurītum esse inaurītūrum esse
participles inauriēns inaurītus inaurītūrus inauriendus,
inauriundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
inauriendī inauriendō inauriendum inauriendō inaurītum inaurītū

References edit

  • inaurio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • inaurio in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung
  • inaurio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inaurior” in volume 7,1, column 841, line 5 in the Thesaurus Linguae Latinae (TLL Open Access), Berlin (formerly Leipzig): De Gruyter (formerly Teubner), 1900–present