irin

See also: Irin

Azerbaijani

Etymology

From Common Turkic *iri-.

Pronunciation

• IPA^(key): [iˈrin]

• Audio

  (file)

• Hyphenation: i‧rin

Noun

irin (definite accusative irini, plural irinlər)

1. pus (fluid found in regions of infection)

Declension

Declension of irin
	singular	plural
nominative	irin	irinlər
definite accusative	irini	irinləri
dative	irinə	irinlərə
locative	irində	irinlərdə
ablative	irindən	irinlərdən
definite genitive	irinin	irinlərin

Possessive forms of irin
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	irinim	irinlərim
sənin (“your”)	irinin	irinlərin
onun (“his/her/its”)	irini	irinləri
bizim (“our”)	irinimiz	irinlərimiz
sizin (“your”)	irininiz	irinləriniz
onların (“their”)	irini or irinləri	irinləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	irinimi	irinlərimi
sənin (“your”)	irinini	irinlərini
onun (“his/her/its”)	irinini	irinlərini
bizim (“our”)	irinimizi	irinlərimizi
sizin (“your”)	irininizi	irinlərinizi
onların (“their”)	irinini or irinlərini	irinlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	irinimə	irinlərimə
sənin (“your”)	irininə	irinlərinə
onun (“his/her/its”)	irininə	irinlərinə
bizim (“our”)	irinimizə	irinlərimizə
sizin (“your”)	irininizə	irinlərinizə
onların (“their”)	irininə or irinlərinə	irinlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	irinimdə	irinlərimdə
sənin (“your”)	irinində	irinlərində
onun (“his/her/its”)	irinində	irinlərində
bizim (“our”)	irinimizdə	irinlərimizdə
sizin (“your”)	irininizdə	irinlərinizdə
onların (“their”)	irinində or irinlərində	irinlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	irinimdən	irinlərimdən
sənin (“your”)	irinindən	irinlərindən
onun (“his/her/its”)	irinindən	irinlərindən
bizim (“our”)	irinimizdən	irinlərimizdən
sizin (“your”)	irininizdən	irinlərinizdən
onların (“their”)	irinindən or irinlərindən	irinlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	irinimin	irinlərimin
sənin (“your”)	irininin	irinlərinin
onun (“his/her/its”)	irininin	irinlərinin
bizim (“our”)	irinimizin	irinlərimizin
sizin (“your”)	irininizin	irinlərinizin
onların (“their”)	irininin or irinlərinin	irinlərinin

Further reading

• “irin” in Obastan.com.

Basque

Alternative forms

• urun (Biscayan)

Pronunciation

• Audio

  (file)

• IPA^(key): /iɾin/, [i.ɾĩn]

Noun

irin inan

1. flour

Declension

Declension of irin (inanimate, ending in consonant)

	indefinite	singular	plural
absolutive	irin	irina	irinak
ergative	irinek	irinak	irinek
dative	irini	irinari	irinei
genitive	irinen	irinaren	irinen
comitative	irinekin	irinarekin	irinekin
causative	irinengatik	irinarengatik	irinengatik
benefactive	irinentzat	irinarentzat	irinentzat
instrumental	irinez	irinaz	irinez
inessive	irinetan	irinean	irinetan
locative	irinetako	irineko	irinetako
allative	irinetara	irinera	irinetara
terminative	irinetaraino	irineraino	irinetaraino
directive	irinetarantz	irinerantz	irinetarantz
destinative	irinetarako	irinerako	irinetarako
ablative	irinetatik	irinetik	irinetatik
partitive	irinik	—	—
prolative	irintzat	—	—

Fula

Etymology

From Hausa [Term?].

Noun

irin o

1. (Adamawa) genus, species, sort

References

• Tourneux, Henry, Daïrou, Yaya (1998) Dictionnaire peul de l'agriculture et de la nature (Diamaré, Cameroun), suivi d'un index français-fulfulde‎^[1] (in French), Paris: Karthala, →ISBN, retrieved 24 April 2023

Karaim

Etymology

From Proto-Turkic *iri-.

Noun

irin

1. pus

References

• N. A. Baskakov, S.M. Šapšala, editor (1973), “irin”, in Karaimsko-Russko-Polʹskij Slovarʹ [Karaim-Russian-Polish Dictionary], Moscow: Moskva, →ISBN

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish ایرك (iriñ), from Proto-Turkic *iri- (“to rot; pus”). Cognate with Old Turkic [script needed] (iriŋ, yiriŋ).

Pronunciation

• Hyphenation: i‧rin

Noun

irin (definite accusative irini, plural irinler)

1. pus (fluid found in regions of infection)

Declension

Inflection
Nominative	irin
Definite accusative	irini
	Singular	Plural
Nominative	irin	irinler
Definite accusative	irini	irinleri
Dative	irine	irinlere
Locative	irinde	irinlerde
Ablative	irinden	irinlerden
Genitive	irinin	irinlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular irinim irinlerim 2nd singular irinin irinlerin 3rd singular irini irinleri 1st plural irinimiz irinlerimiz 2nd plural irininiz irinleriniz 3rd plural irinleri irinleri Definite accusative Singular Plural 1st singular irinimi irinlerimi 2nd singular irinini irinlerini 3rd singular irinini irinlerini 1st plural irinimizi irinlerimizi 2nd plural irininizi irinlerinizi 3rd plural irinlerini irinlerini Dative Singular Plural 1st singular irinime irinlerime 2nd singular irinine irinlerine 3rd singular irinine irinlerine 1st plural irinimize irinlerimize 2nd plural irininize irinlerinize 3rd plural irinlerine irinlerine Locative Singular Plural 1st singular irinimde irinlerimde 2nd singular irininde irinlerinde 3rd singular irininde irinlerinde 1st plural irinimizde irinlerimizde 2nd plural irininizde irinlerinizde 3rd plural irinlerinde irinlerinde Ablative Singular Plural 1st singular irinimden irinlerimden 2nd singular irininden irinlerinden 3rd singular irininden irinlerinden 1st plural irinimizden irinlerimizden 2nd plural irininizden irinlerinizden 3rd plural irinlerinden irinlerinden Genitive Singular Plural 1st singular irinimin irinlerimin 2nd singular irininin irinlerinin 3rd singular irininin irinlerinin 1st plural irinimizin irinlerimizin 2nd plural irininizin irinlerinizin 3rd plural irinlerinin irinlerinin

Further reading

• “irin”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Ayverdi, İlhan (2010) “irin”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı

Wiradjuri

Alternative forms

• yirin

Noun

irin

1. scales of fish

Yoruba

Chemical element
Fe
Previous: máńganíìsì (Mn)
Next: kóbáàtì (Co)

Etymology 1

Cognate with Itsekiri urẹn. Possibly of Proto-Edekiri origin, proposed to be derived from Proto-Yoruba *ʊ-rɪ̃, *ɪ-rɪ̃

Alternative forms

• ụnrịn (Ekiti)
• urẹn (Ondo)

Pronunciation

• IPA^(key): /ī.ɾĩ̄/

Noun

irin

1. metal (in particular) iron
   1. iron (chemical element, Fe, atomic number 26)

Derived terms

• irin tútù (“gun; ore”)
• irinṣẹ́ (“tool”)
• onírin (“that which has iron”)
• ọkọ̀ ojú irin (“train”)
• ọ̀nà ojú irin (“railroad”)
• rọrin (“to smelt iron”)

 

Etymology 2

From ì- (“nominalizing prefix”) +‎ rìn (“to walk”), compare with Igala ùlẹ̀, proposed to be derived from Proto-Yoruboid *ʊ̀-rɪ̃̀

Alternative forms

• ùrìn (SEY, Ijesa)
• ụ̀rị̀n (Ekiti)

Pronunciation

• IPA^(key): /ì.ɾĩ̀/

Noun

ìrìn

1. walk; stroll
2. journey; trip

Derived terms

• arìnrìn àjò (“ traveller ”)
• rìnrìn (“to go for a walk”)
• ìrìn àjò (“journey; trip”)
• ìrìn àjò afẹ́ (“tourism”)