koeren

See also: kören

Dutch

Etymology

Of imitative origin

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -urən

Verb

koeren

1. to coo (pigeons, doves and etc)

Inflection

Conjugation of koeren (weak)
infinitive	koeren
past singular	koerde
past participle	gekoerd
infinitive	koeren
gerund	koeren n
	present tense	past tense
1st person singular	koer	koerde
2nd person sing. (jij)	koert, koer2	koerde
2nd person sing. (u)	koert	koerde
2nd person sing. (gij)	koert	koerde
3rd person singular	koert	koerde
plural	koeren	koerden
subjunctive sing.1	koere	koerde
subjunctive plur.1	koeren	koerden
imperative sing.	koer
imperative plur.1	koert
participles	koerend	gekoerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• roekoe

Noun

koeren

1. plural of koer