konać

See also: konac

PolishEdit

konać impf (perfective skonać)

(transitive, obsolete) to end, to finish (to bring to an end; to complete)
Synonyms: kończyć, zakańczać
(intransitive) to die, to expire
Synonyms: see Thesaurus:umierać

Conjugation of konać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		konać
present tense	1st	konam			konamy
	2nd	konasz			konacie
	3rd	kona			konają
	impersonal	kona się
past tense	1st	konałem	konałam		konaliśmy	konałyśmy
	2nd	konałeś	konałaś		konaliście	konałyście
	3rd	konał	konała	konało	konali	konały
	impersonal	konano
future tense	1st	będę konał, będę konać	będę konała, będę konać		będziemy konali, będziemy konać	będziemy konały, będziemy konać
	2nd	będziesz konał, będziesz konać	będziesz konała, będziesz konać		będziecie konali, będziecie konać	będziecie konały, będziecie konać
	3rd	będzie konał, będzie konać	będzie konała, będzie konać	będzie konało, będzie konać	będą konali, będą konać	będą konały, będą konać
	impersonal	będzie konać się
conditional	1st	konałbym	konałabym		konalibyśmy	konałybyśmy
	2nd	konałbyś	konałabyś		konalibyście	konałybyście
	3rd	konałby	konałaby	konałoby	konaliby	konałyby
	impersonal	konano by
imperative	1st	niech konam			konajmy
	2nd	konaj			konajcie
	3rd	niech kona			niech konają
active adjectival participle		konający	konająca	konające	konający	konające
passive adjectival participle		konany	konana	konane	konani	konane
contemporary adverbial participle		konając
verbal noun		konanie

adjectives

verbs

noun