krakkemikkig

Dutch

Etymology

From krikkemik (“difficulty; piece of junk”) +‎ -ig, influenced by krakken (“to crack”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌkrɑ.kəˈmɪ.kəx/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: krak‧ke‧mik‧kig

Adjective

krakkemikkig (comparative krakkemikkiger, superlative krakkemikkigst)

1. rickety, fragile

   Synonym: gammel

Inflection

Inflection of krakkemikkig
uninflected	krakkemikkig
inflected	krakkemikkige
comparative	krakkemikkiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		krakkemikkig	krakkemikkiger	het krakkemikkigst het krakkemikkigste
indefinite	m./f. sing.	krakkemikkige	krakkemikkigere	krakkemikkigste
	n. sing.	krakkemikkig	krakkemikkiger	krakkemikkigste
	plural	krakkemikkige	krakkemikkigere	krakkemikkigste
definite		krakkemikkige	krakkemikkigere	krakkemikkigste
partitive		krakkemikkigs	krakkemikkigers	—

Derived terms

• krakkemikkigheid