kwebbelen

Dutch

Etymology

Probably a variant of (now-obsolete or dialectal) kwabbelen (“to wiggle, shake, vibrate”), from (the same root as) kwab (“flaccid mass of tissue; lobe”), referring in this case to the lips. Contains the suffix -elen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

kwebbelen

1. (intransitive) to chatter

   Synonyms: babbelen, keuvelen, kletsen, leuteren

Inflection

Conjugation of kwebbelen (weak)
infinitive	kwebbelen
past singular	kwebbelde
past participle	gekwebbeld
infinitive	kwebbelen
gerund	kwebbelen n
	present tense	past tense
1st person singular	kwebbel	kwebbelde
2nd person sing. (jij)	kwebbelt	kwebbelde
2nd person sing. (u)	kwebbelt	kwebbelde
2nd person sing. (gij)	kwebbelt	kwebbelde
3rd person singular	kwebbelt	kwebbelde
plural	kwebbelen	kwebbelden
subjunctive sing.1	kwebbele	kwebbelde
subjunctive plur.1	kwebbelen	kwebbelden
imperative sing.	kwebbel
imperative plur.1	kwebbelt
participles	kwebbelend	gekwebbeld
1) Archaic.

Derived terms

• gekwebbel
• kwebbelaar
• kwebbelkous