longurio
LatinEdit
EtymologyEdit
From longus (“far, long”).
PronunciationEdit
- (Classical) IPA(key): /lonˈɡu.ri.oː/, [ɫ̪ɔŋˈɡʊrioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /lonˈɡu.ri.o/, [loŋˈɡuːrio]
NounEdit
longuriō m (genitive longuriōnis); third declension
DeclensionEdit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | longuriō | longuriōnēs |
Genitive | longuriōnis | longuriōnum |
Dative | longuriōnī | longuriōnibus |
Accusative | longuriōnem | longuriōnēs |
Ablative | longuriōne | longuriōnibus |
Vocative | longuriō | longuriōnēs |
Related termsEdit
Related terms
ReferencesEdit
- “longurio”, in Charlton T[homas] Lewis; Charles [Lancaster] Short (1879) […] A New Latin Dictionary […], New York, N.Y.; Cincinnati, Ohio; Chicago, Ill.: American Book Company; Oxford: Clarendon Press.
- longurio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette