marcidus
Latin edit
Etymology edit
From marceō (“wither”) + -idus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈmar.ki.dus/, [ˈmärkɪd̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈmar.t͡ʃi.dus/, [ˈmärt͡ʃid̪us]
Adjective edit
marcidus (feminine marcida, neuter marcidum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | marcidus | marcida | marcidum | marcidī | marcidae | marcida | |
Genitive | marcidī | marcidae | marcidī | marcidōrum | marcidārum | marcidōrum | |
Dative | marcidō | marcidō | marcidīs | ||||
Accusative | marcidum | marcidam | marcidum | marcidōs | marcidās | marcida | |
Ablative | marcidō | marcidā | marcidō | marcidīs | |||
Vocative | marcide | marcida | marcidum | marcidī | marcidae | marcida |
Derived terms edit
Related terms edit
Descendants edit
References edit
- “marcidus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “marcidus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- marcidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.