marit
Catalan edit
Etymology edit
Inherited from Old Catalan marit, from Latin marītus.
Pronunciation edit
Noun edit
marit m (plural marits)
- husband (spouse)
Derived terms edit
Further reading edit
- “marit” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “marit”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “marit” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “marit” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Finnish edit
Noun edit
marit
- nominative plural of mari
Anagrams edit
Old Occitan edit
Etymology edit
Noun edit
marit m (oblique plural maritz, nominative singular maritz, nominative plural marit)
Descendants edit
- Occitan: marit
References edit
- Walther von Wartburg (1928–2002) “marītus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volumes 6/1: Mabile–Mephitis, page 355
Tok Pisin edit
Etymology edit
Noun edit
marit
Verb edit
marit