nadkład

Polish

Etymology

Deverbal from nadkładać. First attested in 1550–1559.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnat.kwat/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈnat.kɫɒt/
• Rhymes: -atkwat
• Syllabification: nad‧kład

Noun

nadkład m inan

1. (geology) overburden (the rock and subsoil that lies above a mineral deposit such as a coal seam)
2. (Middle Polish) expense

   Synonym: wydatek

Declension

Declension of nadkład

	singular	plural
nominative	nadkład	nadkłady
genitive	nadkładu	nadkładów
dative	nadkładowi	nadkładom
accusative	nadkład	nadkłady
instrumental	nadkładem	nadkładami
locative	nadkładzie	nadkładach
vocative	nadkładzie	nadkłady

Derived terms

adjective

• nadkładowy

 

Related terms

noun

• nadkładka

 

verbs

• kłaść impf
• nadkładać impf, [nadłożyć pf]

 

Further reading

• nadkład in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “nadkład”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[1]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nadkład”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 39
• nadkład in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego