niewymowiący

Old Polish

Etymology

From nie- +‎ wymowiać +‎ -ący. First attested in 1444.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɲɛvɨmɔvjɑ̃t͡sɨː/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɲɛvɨmɔvjɑ̃t͡sɨ/

Adjective

niewymowiący

1. indescribable

   Synonyms: niewymowny, niewymówiony

   • 1874-1891 [1444], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXIII, page 306:

     Invisibilis (gl. ineffabilis) nyeobesrzanczi, nyewimowianczi

     [Invisibilis (gl. ineffabilis) nieobeźrzący, niewymowiący]

Related terms

adjectives

• niewymowny
• niewymówiony
• wymowny
• wymówiony

 

adverb

• niewymownie

 

nouns

• wymawianie
• wymowa
• wymowność
• wymówca
• wymówienie
• wymówka

 

verbs

• mówić impf
• wymówić pf, wymawiać impf

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “niewymowiący”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN