See also: wymówność

Old Polish edit

Etymology edit

From wymowny +‎ -ość. First attested in 1447–1462.

Pronunciation edit

  • IPA(key): (10th–15th CE) /vɨmɔvnɔɕt͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /vɨmɔvnɔɕt͡ɕ/

Noun edit

wymowność f

  1. eloquence
    • 1915 [1447-1462], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543[1], page 544:
      Bo thy szwą [nauk]a Aristhothelyscha... przewyszasch..., [T]ullyvscha y thesch Marona wymownoszczya
      [Bo ty swą [nauk]ą Arystotelisza... przewyszasz..., [T]ulijusza i też Marona wymownością]

Related terms edit

adjectives
adverb
nouns
verbs

Descendants edit

  • Polish: wymowność

References edit

Polish edit

Alternative forms edit

Etymology edit

Inherited from Old Polish wymowność. By surface analysis, wymowny +‎ -ość.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /vɨˈmɔv.nɔɕt͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔvnɔɕt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧mow‧ność

Noun edit

wymowność f

  1. eloquence, oratory
    Synonyms: elokwencja, wygadanie, oratorstwo, krasomówstwo

Declension edit

Related terms edit

adjectives
adverb
nouns
verbs

References edit

Further reading edit

  • wymowność in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wymowność in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wymowność”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Magdalena Majdak (02.09.2010) “WYMOWNOŚĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wymowność”, in Słownik języka polskiego[2]
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “wymowność”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[3]
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wymowność”, in Słownik języka polskiego[4] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 938
  • wymowność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego