See also: wymówność

Old Polish

edit

Etymology

edit

From wymowny +‎ -ość. First attested in 1447–1462.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): (10th–15th CE) /vɨmɔvnɔɕt͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /vɨmɔvnɔɕt͡ɕ/

Noun

edit

wymowność f

  1. eloquence
    • 1915 [1447-1462], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543[1], page 544:
      Bo thy szwą [nauk]a Aristhothelyscha... przewyszasch..., [T]ullyvscha y thesch Marona wymownoszczya
      [Bo ty swą [nauk]ą Arystotelisza... przewyszasz..., [T]ulijusza i też Marona wymownością]
edit
adjectives
adverb
nouns
verbs

Descendants

edit
  • Polish: wymowność

References

edit
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wymowność”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Inherited from Old Polish wymowność. By surface analysis, wymowny +‎ -ość.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /vɨˈmɔv.nɔɕt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvnɔɕt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧mow‧ność

Noun

edit

wymowność f

  1. eloquence, oratory
    Synonyms: elokwencja, wygadanie, oratorstwo, krasomówstwo

Declension

edit
edit
adjectives
adverb
nouns
verbs

Further reading

edit