wymowny
See also: wymówny
Old Polish edit
Etymology edit
From wymowa + -ny. First attested in 1447–1462.
Pronunciation edit
Adjective edit
wymowny
- eloquent
- 1915 [1447-1462], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543[1], page 544:
- Nusch, moy namyleyschy, nade wszythky gyne w navkach nauczon[y]e, [w] przyrodzenyv czvdne, *mocznye, *mądrze y thesch *wymownye nawybornyeyschy, bo thy szwą [nauk]a Aristhothelyscha... przewyszasch
- [Nuż, moj Namilejszy, nade wszytki jine w naukach nauczony[e], [w] przyrodzeniu cudnie, mocnie, mądrze i też wymownie, nawyborniejszy! Bo ty swą [nauk]ą Arystotelisza... przewyszasz]
- kind, nice; friendly
- Synonym: wymówiony
Derived terms edit
adjective
noun
Related terms edit
adjectives
adverb
nouns
verbs
Descendants edit
- Polish: wymowny
References edit
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wymowny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish wymowny. By surface analysis, wymowa + -ny.
Pronunciation edit
Adjective edit
wymowny (comparative wymowniejszy, superlative najwymowniejszy, derived adverb wymownie)
Declension edit
Declension of wymowny (hard)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | wymowny | wymowna | wymowne | wymowni | wymowne | |
genitive | wymownego | wymownej | wymownego | wymownych | ||
dative | wymownemu | wymownej | wymownemu | wymownym | ||
accusative | wymownego | wymowny | wymowną | wymowne | wymownych | wymowne |
instrumental | wymownym | wymowną | wymownym | wymownymi | ||
locative | wymownym | wymownej | wymownym | wymownych |
Derived terms edit
adjective
noun
Related terms edit
adjectives
nouns
verbs
References edit
Further reading edit
- wymowny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wymowny in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wymowny”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Magdalena Majdak (16.11.2010) “WYMOWNY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wymowny”, in Słownik języka polskiego[3]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “wymowny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[4]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wymowny”, in Słownik języka polskiego[5] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 939