nikan
Ingrian edit
Etymology edit
From Proto-Finnic [Term?]. Related to Finnish nikama (“vertebra”) and Estonian nikastada (“to sprain”).
Pronunciation edit
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈnikɑn/, [ˈnikɑn]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈnikɑn/, [ˈniɡ̊ɑn]
- Rhymes: -ikɑn
- Hyphenation: ni‧kan
Noun edit
nikan
Declension edit
Declension of nikan (type 15/syän, no gradation) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | nikan | nikamet |
genitive | nikamen | nikamiin |
partitive | nikanta, nikant | nikamia |
illative | nikamee | nikamii |
inessive | nikamees | nikamiis |
elative | nikamest | nikamist |
allative | nikamelle | nikamille |
adessive | nikameel | nikamiil |
ablative | nikamelt | nikamilt |
translative | nikameks | nikamiks |
essive | nikamenna, nikameen | nikaminna, nikamiin |
exessive1) | nikament | nikamint |
1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. |
Related terms edit
- nikahtua (“to sprain”)
References edit
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 340
Manchu edit
Romanization edit
nikan
- Romanization of ᠨᡳᡴᠠᠨ
Ojibwe edit
Etymology edit
Noun edit
nikan
- my bone
References edit
- The Ojibwe People's Dictionary https://ojibwe.lib.umn.edu/main-entry/nikan-nid
Yoruba edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From ni (“to be”) + ọ̀kan (“one”).
Pronunciation edit
Verb edit
nìkan
Adverb edit
nìkan