obmównik
Polish
editEtymology
editFrom obmówić + -nik. First attested in 1837.[1]
Pronunciation
editNoun
editobmównik m pers (female equivalent obmównica)
Declension
editDeclension of obmównik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | obmównik | obmównicy/obmówniki (deprecative) |
genitive | obmównika | obmówników |
dative | obmównikowi | obmównikom |
accusative | obmównika | obmówników |
instrumental | obmównikiem | obmównikami |
locative | obmówniku | obmównikach |
vocative | obmówniku | obmównicy |
Related terms
editadjectives
nouns
verbs
References
editFurther reading
edit- obmównik in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “obmównik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “obmównik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 489