odosobnić

Polish

Etymology

From od- +‎ osobny +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.dɔˈsɔb.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔbɲit͡ɕ
• Syllabification: o‧do‧sob‧nić

Verb

odosobnić pf (imperfective odosabniać)

1. (transitive) to isolate, to seclude, to sequester

Conjugation

Conjugation of odosobnić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odosobnić
future tense	1st	odosobnię			odosobnimy
	2nd	odosobnisz			odosobnicie
	3rd	odosobni			odosobnią
	impersonal	odosobni się
past tense	1st	odosobniłem, -(e)m odosobnił	odosobniłam, -(e)m odosobniła	odosobniłom, -(e)m odosobniło	odosobniliśmy, -(e)śmy odosobnili	odosobniłyśmy, -(e)śmy odosobniły
	2nd	odosobniłeś, -(e)ś odosobnił	odosobniłaś, -(e)ś odosobniła	odosobniłoś, -(e)ś odosobniło	odosobniliście, -(e)ście odosobnili	odosobniłyście, -(e)ście odosobniły
	3rd	odosobnił	odosobniła	odosobniło	odosobnili	odosobniły
	impersonal	odosobniono
conditional	1st	odosobniłbym, bym odosobnił	odosobniłabym, bym odosobniła	odosobniłobym, bym odosobniło	odosobnilibyśmy, byśmy odosobnili	odosobniłybyśmy, byśmy odosobniły
	2nd	odosobniłbyś, byś odosobnił	odosobniłabyś, byś odosobniła	odosobniłobyś, byś odosobniło	odosobnilibyście, byście odosobnili	odosobniłybyście, byście odosobniły
	3rd	odosobniłby, by odosobnił	odosobniłaby, by odosobniła	odosobniłoby, by odosobniło	odosobniliby, by odosobnili	odosobniłyby, by odosobniły
	impersonal	odosobniono by
imperative	1st	niech odosobnię			odosobnijmy
	2nd	odosobnij			odosobnijcie
	3rd	niech odosobni			niech odosobnią
passive adjectival participle		odosobniony	odosobniona	odosobnione	odosobnieni	odosobnione
anterior adverbial participle		odosobniwszy
verbal noun		odosobnienie

Further reading

• odosobnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odosobnić in Polish dictionaries at PWN