Polish

edit

Etymology

edit

From od- +‎ wilgnąć. First attested in 1534.[1]

Pronunciation

edit

Verb

edit

odwilgnąć pf

  1. (intransitive, archaic) to dampen, to moisten (to become more damp)

Conjugation

edit
Conjugation of odwilgnąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odwilgnąć
future tense 1st odwilgnę odwilgniemy
2nd odwilgniesz odwilgniecie
3rd odwilgnie odwilgną
impersonal odwilgnie się
past tense 1st odwilgnąłem,
-(e)m odwilgnął
odwilgnęłam,
-(e)m odwilgnęła
odwilgnęłom,
-(e)m odwilgnęło
odwilgnęliśmy,
-(e)śmy odwilgnęli
odwilgnęłyśmy,
-(e)śmy odwilgnęły
2nd odwilgnąłeś,
-(e)ś odwilgnął
odwilgnęłaś,
-(e)ś odwilgnęła
odwilgnęłoś,
-(e)ś odwilgnęło
odwilgnęliście,
-(e)ście odwilgnęli
odwilgnęłyście,
-(e)ście odwilgnęły
3rd odwilgnął odwilgnęła odwilgnęło odwilgnęli odwilgnęły
impersonal odwilgnięto
conditional 1st odwilgnąłbym,
bym odwilgnął
odwilgnęłabym,
bym odwilgnęła
odwilgnęłobym,
bym odwilgnęło
odwilgnęlibyśmy,
byśmy odwilgnęli
odwilgnęłybyśmy,
byśmy odwilgnęły
2nd odwilgnąłbyś,
byś odwilgnął
odwilgnęłabyś,
byś odwilgnęła
odwilgnęłobyś,
byś odwilgnęło
odwilgnęlibyście,
byście odwilgnęli
odwilgnęłybyście,
byście odwilgnęły
3rd odwilgnąłby,
by odwilgnął
odwilgnęłaby,
by odwilgnęła
odwilgnęłoby,
by odwilgnęło
odwilgnęliby,
by odwilgnęli
odwilgnęłyby,
by odwilgnęły
impersonal odwilgnięto by
imperative 1st niech odwilgnę odwilgnijmy
2nd odwilgnij odwilgnijcie
3rd niech odwilgnie niech odwilgną
anterior adverbial participle odwilgnąwszy
verbal noun odwilgnięcie

References

edit
  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “odwilgnąć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

edit