offensief

Dutch

Etymology

Borrowed from French offensif, from Latin offensīvus.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔ.fɛnˈsif/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: of‧fen‧sief
• Rhymes: -if

Noun

offensief n (plural offensieven, diminutive offensiefje n)

1. offensive

Derived terms

• charmeoffensief
• tegenoffensief
• voorjaarsoffensief

Adjective

offensief (comparative offensiever, superlative offensiefst)

1. (competition) offensive

Inflection

Declension of offensief
uninflected	offensief
inflected	offensieve
comparative	offensiever
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		offensief	offensiever	het offensiefst het offensiefste
indefinite	m./f. sing.	offensieve	offensievere	offensiefste
	n. sing.	offensief	offensiever	offensiefste
	plural	offensieve	offensievere	offensiefste
definite		offensieve	offensievere	offensiefste
partitive		offensiefs	offensievers	—

Antonyms

• defensief

Descendants

• Afrikaans: offensief
• → Indonesian: ofensif