olur olmaz

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish اولور اولمز or اولور اولماز (olur olmaz), from compound of olur (“(it)happens; possible, doable”) (3rd person singular simple present positive) +‎ olmaz (“(it) doesn't happen; not possible, not doable”) (3rd person singular simple present negative).

Pronunciation

• IPA^(key): /oˈɫuɾ.oɫ.maz/
• Hyphenation: o‧lur‧ol‧maz

Noun

olur olmaz (definite accusative olur olmazı, plural olur olmazlar)

1. A random, ordinary person of nondescript quality or identity.

Declension

Inflection
Nominative	olur olmaz
Definite accusative	olur olmazı
	Singular	Plural
Nominative	olur olmaz	olur olmazlar
Definite accusative	olur olmazı	olur olmazları
Dative	olur olmaza	olur olmazlara
Locative	olur olmazda	olur olmazlarda
Ablative	olur olmazdan	olur olmazlardan
Genitive	olur olmazın	olur olmazların

Adjective

olur olmaz

1. Chosen without regard whether it is good or bad; random, indiscriminate.

   Synonyms: rastgele, gelişigüzel, herhangi, önüne gelen

2. (of a word/phrase) Spoken without thinking, often out of place or inappropriate.

Adverb

olur olmaz

1. as soon as, just after, right after (something happens)

Related terms

• ola ki
• olan oldu
• oldu olacak
• olduğu kadar
• oldum olası
• olup olacağı

 

Further reading

• “olur olmaz”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “olur olmaz”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3613