ontbommen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈbɔ.mə(n)/
• Hyphenation: ont‧bom‧men
• Rhymes: -ɔmən

Etymology 1

From bom (“bomb”) +‎ ont- -en (“privative circumfix”).

Verb

ontbommen

1. (transitive) to remove bombs

Conjugation

Conjugation of ontbommen (weak, prefixed)
infinitive	ontbommen
past singular	ontbomde
past participle	ontbomd
infinitive	ontbommen
gerund	ontbommen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontbom	ontbomde
2nd person sing. (jij)	ontbomt, ontbom2	ontbomde
2nd person sing. (u)	ontbomt	ontbomde
2nd person sing. (gij)	ontbomt	ontbomde
3rd person singular	ontbomt	ontbomde
plural	ontbommen	ontbomden
subjunctive sing.1	ontbomme	ontbomde
subjunctive plur.1	ontbommen	ontbomden
imperative sing.	ontbom
imperative plur.1	ontbomt
participles	ontbommend	ontbomd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

From bom (“stopper for a barrel”) +‎ ont- -en (“privative circumfix”).

Verb

ontbommen

1. (transitive, obsolete) to remove a stopper for a barrel

Conjugation

Conjugation of ontbommen (weak, prefixed)
infinitive	ontbommen
past singular	ontbomde
past participle	ontbomd
infinitive	ontbommen
gerund	ontbommen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontbom	ontbomde
2nd person sing. (jij)	ontbomt, ontbom2	ontbomde
2nd person sing. (u)	ontbomt	ontbomde
2nd person sing. (gij)	ontbomt	ontbomde
3rd person singular	ontbomt	ontbomde
plural	ontbommen	ontbomden
subjunctive sing.1	ontbomme	ontbomde
subjunctive plur.1	ontbommen	ontbomden
imperative sing.	ontbom
imperative plur.1	ontbomt
participles	ontbommend	ontbomd
1) Archaic. 2) In case of inversion.