ontgelen

Dutch

Etymology

From geel (“yellow”) +‎ ont- -en (“privative circumfix”) or ont- (“privative prefix”) +‎ gelen (“to become / make yellow”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈɣeː.lə(n)/
• Hyphenation: ont‧ge‧len
• Rhymes: -eːlən

Verb

ontgelen

1. (transitive) to remove the yellow colour from

Conjugation

Conjugation of ontgelen (weak, prefixed)
infinitive	ontgelen
past singular	ontgeelde
past participle	ontgeeld
infinitive	ontgelen
gerund	ontgelen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontgeel	ontgeelde
2nd person sing. (jij)	ontgeelt, ontgeel2	ontgeelde
2nd person sing. (u)	ontgeelt	ontgeelde
2nd person sing. (gij)	ontgeelt	ontgeelde
3rd person singular	ontgeelt	ontgeelde
plural	ontgelen	ontgeelden
subjunctive sing.1	ontgele	ontgeelde
subjunctive plur.1	ontgelen	ontgeelden
imperative sing.	ontgeel
imperative plur.1	ontgeelt
participles	ontgelend	ontgeeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.