opdoeken
Dutch edit
Etymology edit
From op (“up”) + doek (“screen, curtain”) + -en.
Pronunciation edit
Verb edit
opdoeken
- (transitive) to shut down, to close down
- Ik heb besloten om mijn boekhandel op te doeken.
- I have decided to shut down my bookstore.
Inflection edit
| Inflection of opdoeken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opdoeken | |||
| past singular | doekte op | |||
| past participle | opgedoekt | |||
| infinitive | opdoeken | |||
| gerund | opdoeken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | doek op | doekte op | opdoek | opdoekte |
| 2nd person sing. (jij) | doekt op | doekte op | opdoekt | opdoekte |
| 2nd person sing. (u) | doekt op | doekte op | opdoekt | opdoekte |
| 2nd person sing. (gij) | doekt op | doekte op | opdoekt | opdoekte |
| 3rd person singular | doekt op | doekte op | opdoekt | opdoekte |
| plural | doeken op | doekten op | opdoeken | opdoekten |
| subjunctive sing.1 | doeke op | doekte op | opdoeke | opdoekte |
| subjunctive plur.1 | doeken op | doekten op | opdoeken | opdoekten |
| imperative sing. | doek op | |||
| imperative plur.1 | doekt op | |||
| participles | opdoekend | opgedoekt | ||
| 1) Archaic. | ||||