overklokken

Dutch

Etymology

From over (“over, again”) +‎ klokken or over- (“excessively”) +‎ klokken.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

overklokken

1. (computer hardware) to overclock

Inflection

The verb can be conjugated as both separable and not-separable.

Conjugation of overklokken (weak)
infinitive	overklokken
past singular	overklokte
past participle	geoverklokt
infinitive	overklokken
gerund	overklokken n
	present tense	past tense
1st person singular	overklok	overklokte
2nd person sing. (jij)	overklokt, overklok2	overklokte
2nd person sing. (u)	overklokt	overklokte
2nd person sing. (gij)	overklokt	overklokte
3rd person singular	overklokt	overklokte
plural	overklokken	overklokten
subjunctive sing.1	overklokke	overklokte
subjunctive plur.1	overklokken	overklokten
imperative sing.	overklok
imperative plur.1	overklokt
participles	overklokkend	geoverklokt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Conjugation of overklokken (weak, separable)
infinitive	overklokken
past singular	klokte over
past participle	overgeklokt
infinitive	overklokken
gerund	overklokken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	klok over	klokte over	overklok	overklokte
2nd person sing. (jij)	klokt over, klok over2	klokte over	overklokt	overklokte
2nd person sing. (u)	klokt over	klokte over	overklokt	overklokte
2nd person sing. (gij)	klokt over	klokte over	overklokt	overklokte
3rd person singular	klokt over	klokte over	overklokt	overklokte
plural	klokken over	klokten over	overklokken	overklokten
subjunctive sing.1	klokke over	klokte over	overklokke	overklokte
subjunctive plur.1	klokken over	klokten over	overklokken	overklokten
imperative sing.	klok over
imperative plur.1	klokt over
participles	overklokkend	overgeklokt
1) Archaic. 2) In case of inversion.