perenno
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /peˈren.noː/, [pɛˈrɛnːoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /peˈren.no/, [peˈrɛnːo]
Verb edit
perennō (present infinitive perennāre, perfect active perennāvī, supine perennātum); first conjugation
- (transitive, post-Augustan) to keep or preserve long
- Col. 12.20.8:
- ea res, etiamsi non in totum perennat, certe usque in alteram vindemiam plerumque vini saporem servat
- Col. 12.19.2
- (intransitive, in poetry and in post-Augustan prose) to last for many years, to last, continue, endure
- Col. 1.9.2:
- ut diutius perennent boves
- Col. 2.9.18
- (intransitive, Late Latin) to last for a year
- c. 431 CE, Macrobius, Saturnalia 1.12.6:
- Huius etiam prima die ignem novum Vestae aris accendebant, ut incipiente anno cura denuo servandi novati ignis inciperet: eodem quoque ingrediente mense tam in regia curiisque atque flaminum domibus laureae veteres novis laureis mutabantur: eodem quoque mense et publice et privatim ad Annam Perennam sacrificatum itur, ut annare perennareque commode liceat.
Conjugation edit
Synonyms edit
Descendants edit
- → English: perennate
- → Italian: perennare
- → Spanish: perennizar
Further reading edit
- “pĕrenno”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pĕrenno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 1,145/2.