Polish

edit

Etymology

edit

From po- +‎ droczyć.

Pronunciation

edit

Verb

edit

podroczyć pf (imperfective droczyć)

  1. (reflexive with się) to banter with
    Synonym: poprzekomarzać się

Conjugation

edit
Conjugation of podroczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive podroczyć
future tense 1st podroczę podroczymy
2nd podroczysz podroczycie
3rd podroczy podroczą
impersonal podroczy się
past tense 1st podroczyłem,
-(e)m podroczył
podroczyłam,
-(e)m podroczyła
podroczyłom,
-(e)m podroczyło
podroczyliśmy,
-(e)śmy podroczyli
podroczyłyśmy,
-(e)śmy podroczyły
2nd podroczyłeś,
-(e)ś podroczył
podroczyłaś,
-(e)ś podroczyła
podroczyłoś,
-(e)ś podroczyło
podroczyliście,
-(e)ście podroczyli
podroczyłyście,
-(e)ście podroczyły
3rd podroczył podroczyła podroczyło podroczyli podroczyły
impersonal podroczono
conditional 1st podroczyłbym,
bym podroczył
podroczyłabym,
bym podroczyła
podroczyłobym,
bym podroczyło
podroczylibyśmy,
byśmy podroczyli
podroczyłybyśmy,
byśmy podroczyły
2nd podroczyłbyś,
byś podroczył
podroczyłabyś,
byś podroczyła
podroczyłobyś,
byś podroczyło
podroczylibyście,
byście podroczyli
podroczyłybyście,
byście podroczyły
3rd podroczyłby,
by podroczył
podroczyłaby,
by podroczyła
podroczyłoby,
by podroczyło
podroczyliby,
by podroczyli
podroczyłyby,
by podroczyły
impersonal podroczono by
imperative 1st niech podroczę podroczmy
2nd podrocz podroczcie
3rd niech podroczy niech podroczą
anterior adverbial participle podroczywszy
verbal noun podroczenie

Further reading

edit