Latin edit

Etymology edit

From re- (back; again) +‎ quatiō (shake).

Pronunciation edit

Verb edit

recutiō (present infinitive recutere, perfect active recussī, supine recussum); third conjugation iō-variant

  1. to strike back or backwards, cause to rebound; startle

Conjugation edit

There are generally no perfect active forms.

   Conjugation of recutiō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present recutiō recutis recutit recutimus recutitis recutiunt
imperfect recutiēbam recutiēbās recutiēbat recutiēbāmus recutiēbātis recutiēbant
future recutiam recutiēs recutiet recutiēmus recutiētis recutient
perfect recussī recussistī recussit recussimus recussistis recussērunt,
recussēre
pluperfect recusseram recusserās recusserat recusserāmus recusserātis recusserant
future perfect recusserō recusseris recusserit recusserimus recusseritis recusserint
passive present recutior recuteris,
recutere
recutitur recutimur recutiminī recutiuntur
imperfect recutiēbar recutiēbāris,
recutiēbāre
recutiēbātur recutiēbāmur recutiēbāminī recutiēbantur
future recutiar recutiēris,
recutiēre
recutiētur recutiēmur recutiēminī recutientur
perfect recussus + present active indicative of sum
pluperfect recussus + imperfect active indicative of sum
future perfect recussus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present recutiam recutiās recutiat recutiāmus recutiātis recutiant
imperfect recuterem recuterēs recuteret recuterēmus recuterētis recuterent
perfect recusserim recusserīs recusserit recusserīmus recusserītis recusserint
pluperfect recussissem recussissēs recussisset recussissēmus recussissētis recussissent
passive present recutiar recutiāris,
recutiāre
recutiātur recutiāmur recutiāminī recutiantur
imperfect recuterer recuterēris,
recuterēre
recuterētur recuterēmur recuterēminī recuterentur
perfect recussus + present active subjunctive of sum
pluperfect recussus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present recute recutite
future recutitō recutitō recutitōte recutiuntō
passive present recutere recutiminī
future recutitor recutitor recutiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives recutere recussisse recussūrum esse recutī recussum esse recussum īrī
participles recutiēns recussūrus recussus recutiendus,
recutiundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
recutiendī recutiendō recutiendum recutiendō recussum recussū

Derived terms edit

Descendants edit

  • Galician: recudir, acudir
  • Portuguese: acudir
  • Spanish: recudir, acudir

References edit

  • recutio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • recutio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • recutio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.