recudir
Galician edit
Etymology edit
From Old Galician-Portuguese recudir (13th century, Cantigas de Santa Maria), from Latin recutere (“to rebound, startle, strike backwards”) with change of conjugation.
Pronunciation edit
Verb edit
recudir (first-person singular present recudo, third-person singular present recode, first-person singular preterite recudín, past participle recudido)
Conjugation edit
Conjugation of recudir (u-o alternation in present singular)
Derived terms edit
References edit
- “recudir” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “recud” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “recudir” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “recudir” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
Spanish edit
Etymology edit
From Latin recutiō (“to rebound, startle, strike backwards”).
Pronunciation edit
Verb edit
recudir (first-person singular present recudo, first-person singular preterite recudí, past participle recudido)
Conjugation edit
Conjugation of recudir (See Appendix:Spanish verbs)
Related terms edit
Further reading edit
- “recudir”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014