redenen
Cornish edit
Noun edit
redenen f
- singulative of reden (“ferns”)
Dutch edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
From Middle Dutch redenen. Equivalent to reden + -en.
Verb edit
redenen
- (intransitive, obsolete) to speak
- (intransitive, obsolete) to discuss
- (intransitive, obsolete) to reason
Inflection edit
Inflection of redenen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | redenen | |||
past singular | redende | |||
past participle | geredend | |||
infinitive | redenen | |||
gerund | redenen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | reden | redende | ||
2nd person sing. (jij) | redent | redende | ||
2nd person sing. (u) | redent | redende | ||
2nd person sing. (gij) | redent | redende | ||
3rd person singular | redent | redende | ||
plural | redenen | redenden | ||
subjunctive sing.1 | redene | redende | ||
subjunctive plur.1 | redenen | redenden | ||
imperative sing. | reden | |||
imperative plur.1 | redent | |||
participles | redenend | geredend | ||
1) Archaic. |
Synonyms edit
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun edit
redenen