rozkraść

Polish edit

From roz- +‎ kraść.

rozkraść pf (imperfective rozkradać)

(transitive, of many people) to gradually steal everything from somewhere or from some whole
Synonyms: rozgrabić; see also Thesaurus:kraść
- 1997, Danuta Koral, Wydziedziczeni:
  To, czego nie rozgrabili Niemcy, rozkradli i zniszczyli sami Polacy po wkroczeniu bolszewików i reformie rolnej.
  That which the Germans haven't plundered, Poles have themselves stolen and destroyed after the entrance of the Bolsheviks and the land reform.

Conjugation of rozkraść pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozkraść
future tense	1^st	rozkradnę			rozkradniemy
	2^nd	rozkradniesz			rozkradniecie
	3^rd	rozkradnie			rozkradną
	impersonal	rozkradnie się
past tense	1^st	rozkradłem, -(e)m rozkradł	rozkradłam, -(e)m rozkradła	rozkradłom, -(e)m rozkradło	rozkradliśmy, -(e)śmy rozkradli	rozkradłyśmy, -(e)śmy rozkradły
	2^nd	rozkradłeś, -(e)ś rozkradł	rozkradłaś, -(e)ś rozkradła	rozkradłoś, -(e)ś rozkradło	rozkradliście, -(e)ście rozkradli	rozkradłyście, -(e)ście rozkradły
	3^rd	rozkradł	rozkradła	rozkradło	rozkradli	rozkradły
	impersonal	rozkradziono
conditional	1^st	rozkradłbym, bym rozkradł	rozkradłabym, bym rozkradła	rozkradłobym, bym rozkradło	rozkradlibyśmy, byśmy rozkradli	rozkradłybyśmy, byśmy rozkradły
	2^nd	rozkradłbyś, byś rozkradł	rozkradłabyś, byś rozkradła	rozkradłobyś, byś rozkradło	rozkradlibyście, byście rozkradli	rozkradłybyście, byście rozkradły
	3^rd	rozkradłby, by rozkradł	rozkradłaby, by rozkradła	rozkradłoby, by rozkradło	rozkradliby, by rozkradli	rozkradłyby, by rozkradły
	impersonal	rozkradziono by
imperative	1^st	niech rozkradnę			rozkradnijmy
	2^nd	rozkradnij			rozkradnijcie
	3^rd	niech rozkradnie			niech rozkradną
passive adjectival participle		rozkradziony	rozkradziona	rozkradzione	rozkradzeni	rozkradzione
anterior adverbial participle		rozkradłszy
verbal noun		rozkradzenie