Latin edit

Etymology 1 edit

From sarculum (hoe, noun) +‎ (verb-forming suffix). Attested from ca. 400 CE.[1]

Verb edit

sarculō (present infinitive sarculāre, perfect active sarculāvī, supine sarculātum); first conjugation (Late Latin)

  1. to hoe, weed
Conjugation edit
   Conjugation of sarculō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present sarculō sarculās sarculat sarculāmus sarculātis sarculant
imperfect sarculābam sarculābās sarculābat sarculābāmus sarculābātis sarculābant
future sarculābō sarculābis sarculābit sarculābimus sarculābitis sarculābunt
perfect sarculāvī sarculāvistī sarculāvit sarculāvimus sarculāvistis sarculāvērunt,
sarculāvēre
pluperfect sarculāveram sarculāverās sarculāverat sarculāverāmus sarculāverātis sarculāverant
future perfect sarculāverō sarculāveris sarculāverit sarculāverimus sarculāveritis sarculāverint
passive present sarculor sarculāris,
sarculāre
sarculātur sarculāmur sarculāminī sarculantur
imperfect sarculābar sarculābāris,
sarculābāre
sarculābātur sarculābāmur sarculābāminī sarculābantur
future sarculābor sarculāberis,
sarculābere
sarculābitur sarculābimur sarculābiminī sarculābuntur
perfect sarculātus + present active indicative of sum
pluperfect sarculātus + imperfect active indicative of sum
future perfect sarculātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present sarculem sarculēs sarculet sarculēmus sarculētis sarculent
imperfect sarculārem sarculārēs sarculāret sarculārēmus sarculārētis sarculārent
perfect sarculāverim sarculāverīs sarculāverit sarculāverīmus sarculāverītis sarculāverint
pluperfect sarculāvissem sarculāvissēs sarculāvisset sarculāvissēmus sarculāvissētis sarculāvissent
passive present sarculer sarculēris,
sarculēre
sarculētur sarculēmur sarculēminī sarculentur
imperfect sarculārer sarculārēris,
sarculārēre
sarculārētur sarculārēmur sarculārēminī sarculārentur
perfect sarculātus + present active subjunctive of sum
pluperfect sarculātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present sarculā sarculāte
future sarculātō sarculātō sarculātōte sarculantō
passive present sarculāre sarculāminī
future sarculātor sarculātor sarculantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives sarculāre sarculāvisse sarculātūrum esse sarculārī sarculātum esse sarculātum īrī
participles sarculāns sarculātūrus sarculātus sarculandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
sarculandī sarculandō sarculandum sarculandō sarculātum sarculātū
Descendants edit

Etymology 2 edit

Noun edit

sarculō

  1. dative/ablative singular of sarculum

References edit

  1. ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “sarcŭlare”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volumes 11: S–Si, page 226

Further reading edit

  • sarculo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • sarculo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.