sczaić

Polish

Etymology

From s- +‎ czaić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈst͡ʂa.it͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ait͡ɕ
• Syllabification: scza‧ić

Verb

sczaić pf (imperfective czaić)

1. (transitive, slang) to get; to understand

   Synonyms: skapować, skumać, zajarzyć, zakapować

Conjugation

Conjugation of sczaić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		sczaić
future tense	1st	sczaję			sczaimy
	2nd	sczaisz			sczaicie
	3rd	sczai			sczają
	impersonal	sczai się
past tense	1st	sczaiłem, -(e)m sczaił	sczaiłam, -(e)m sczaiła	sczaiłom, -(e)m sczaiło	sczailiśmy, -(e)śmy sczaili	sczaiłyśmy, -(e)śmy sczaiły
	2nd	sczaiłeś, -(e)ś sczaił	sczaiłaś, -(e)ś sczaiła	sczaiłoś, -(e)ś sczaiło	sczailiście, -(e)ście sczaili	sczaiłyście, -(e)ście sczaiły
	3rd	sczaił	sczaiła	sczaiło	sczaili	sczaiły
	impersonal	sczajono
conditional	1st	sczaiłbym, bym sczaił	sczaiłabym, bym sczaiła	sczaiłobym, bym sczaiło	sczailibyśmy, byśmy sczaili	sczaiłybyśmy, byśmy sczaiły
	2nd	sczaiłbyś, byś sczaił	sczaiłabyś, byś sczaiła	sczaiłobyś, byś sczaiło	sczailibyście, byście sczaili	sczaiłybyście, byście sczaiły
	3rd	sczaiłby, by sczaił	sczaiłaby, by sczaiła	sczaiłoby, by sczaiło	sczailiby, by sczaili	sczaiłyby, by sczaiły
	impersonal	sczajono by
imperative	1st	niech sczaję			sczajmy
	2nd	sczaj			sczajcie
	3rd	niech sczai			niech sczają
passive adjectival participle		sczajony	sczajona	sczajone	sczajeni	sczajone
anterior adverbial participle		sczaiwszy
verbal noun		sczajenie

Related terms

verbs

• obczaić
• obczajać

 

Further reading

• sczaić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• sczaić in Polish dictionaries at PWN