seðja

Icelandic

Etymology

From Old Norse seðja, from Proto-Germanic *sadjaną. Compare the Latin satiō (“I satisfy”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɛðja/

  Rhymes: -ɛðja

Verb

seðja (weak verb, third-person singular past indicative saddi, supine satt)

1. (transitive, governs the accusative case) to fill, to satiate, to sate

   Seðja hrafn á holdi.

   To feed a raven with flesh.

   Seðja þorsta.

   To slake the thirst.

Conjugation

seðja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að seðja
supine (sagnbót)		satt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		seðjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég seð	við seðjum	present (nútíð)	ég seðji	við seðjum
	þú seður	þið seðjið		þú seðjir	þið seðjið
	hann, hún, það seður	þeir, þær, þau seðja		hann, hún, það seðji	þeir, þær, þau seðji
past (þátíð)	ég saddi	við söddum	past (þátíð)	ég seddi	við seddum
	þú saddir	þið södduð		þú seddir	þið sedduð
	hann, hún, það saddi	þeir, þær, þau söddu		hann, hún, það seddi	þeir, þær, þau seddu
imperative (boðháttur)	seð (þú)	seðjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	seddu	seðjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

seðjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að seðjast
supine (sagnbót)		saðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		seðjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég seðst	við seðjumst	present (nútíð)	ég seðjist	við seðjumst
	þú seðst	þið seðjist		þú seðjist	þið seðjist
	hann, hún, það seðst	þeir, þær, þau seðjast		hann, hún, það seðjist	þeir, þær, þau seðjist
past (þátíð)	ég saddist	við söddumst	past (þátíð)	ég seddist	við seddumst
	þú saddist	þið söddust		þú seddist	þið seddust
	hann, hún, það saddist	þeir, þær, þau söddust		hann, hún, það seddist	þeir, þær, þau seddust
imperative (boðháttur)	seðst (þú)	seðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	seðstu	seðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

saddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	saddur	sadd	satt		saddir	saddar	sadd
accusative (þolfall)	saddan	sadda	satt		sadda	saddar	sadd
dative (þágufall)	saddum	saddri	saddu		saddum	saddum	saddum
genitive (eignarfall)	sadds	saddrar	sadds		seddra	seddra	seddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	saddi	sadda	sadda		saddu	saddu	saddu
accusative (þolfall)	sadda	saddu	sadda		saddu	saddu	saddu
dative (þágufall)	sadda	saddu	sadda		saddu	saddu	saddu
genitive (eignarfall)	sadda	saddu	sadda		saddu	saddu	saddu

Synonyms

• (sate): metta

Derived terms

• seðjast (reflective) to be sated, to eat one's fill

Related terms

• saddur (“satiated, full”)
• saddur á (to have got enough of something)
• saðning (“satiation, fullness”)

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *sadjaną. Compare the Latin satiō (“I satisfy”).

Verb

seðja

1. (transitive) to satiate, satisfy

Conjugation

Conjugation of seðja — active (weak class 1)

infinitive	seðja
present participle	seðjandi
past participle	saddr
indicative	present	past
1st-person singular	seð	sadda
2nd-person singular	seðr	saddir
3rd-person singular	seðr	saddi
1st-person plural	seðjum	sǫddum
2nd-person plural	seðið	sǫdduð
3rd-person plural	seðja	sǫddu
subjunctive	present	past
1st-person singular	seðja	sedda
2nd-person singular	seðir	seddir
3rd-person singular	seði	seddi
1st-person plural	seðim	seddim
2nd-person plural	seðið	seddið
3rd-person plural	seði	seddi
imperative	present
2nd-person singular	seð
1st-person plural	seðjum
2nd-person plural	seðið

Conjugation of seðja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	seðjask
present participle	seðjandisk
past participle	sazk
indicative	present	past
1st-person singular	seðjumk	sǫddumk
2nd-person singular	sezk	saddisk
3rd-person singular	sezk	saddisk
1st-person plural	seðjumsk	sǫddumsk
2nd-person plural	seðizk	sǫdduzk
3rd-person plural	seðjask	sǫddusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	seðjumk	seddumk
2nd-person singular	seðisk	seddisk
3rd-person singular	seðisk	seddisk
1st-person plural	seðimsk	seddimsk
2nd-person plural	seðizk	seddizk
3rd-person plural	seðisk	seddisk
imperative	present
2nd-person singular	sezk
1st-person plural	seðjumsk
2nd-person plural	seðizk

References

• seðja in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.